ميكروپلاستيك ها؛ آلاينده هاي جديد در اكوسيستم هاي آبي

اخيرا، مطالعات علمي نشان مي دهد كه حضور ميكروپلاستيك ها در اكوسيستم هاي آبي به طور فزاينده اي رو به افزايش است. واژه ميكروپلاستيك اولين بار در سال 2004 در توصيف قطعات پلاستيك با اندازه تقريبي 50 ميكرون كه در ستون آب و خط ساحلي يافت شده بودند، استفاده گرديد. در حال حاضر اين واژه، عموماً براي توصيف ذرات ريز پلاستيك يافت شده در سراسر اقيانوسها با اندازه اي كوچكتر از 5 ميلي متر تا 1 ميكرومتر استفاده مي شود. علاوه بر تجزيه و شكستن از قطعات پلاستيكي بزرگتر، مقادير قابل توجهي از ذرات پلاستيكي با اندازه هاي ميكرو و كوچكتر، بدليل فعاليت هاي مستقيم انسان به شكل گرانولها و پلت هاي رزيني (6−2) ميلي متري ممكن است در حين انتقال و جابجايي، به منابع آبي وارد شود، همچنين استفاده روز افزون از محصولات آرايشي- بهداشتي حاوي ميكروپلاستيك همچون ماسك هاي صورت، كرمها يا فومهاي لايه بردار، خميرهاي ريش تراشي، شامپوهاي بدن و خميردندان در افزايش ميكروپلاستيك ها در محيط هاي آبي تاثيرگذار بوده است. مطالعات آزمايشگاهي و ميداني مدارك جديدي مبني بر سرنوشت زباله هاي پلاستيكي رها شده در محيط هاي آبي فراهم كرده است. اين زباله ها، به علت حضور در همه زيستگاه هاي آبي در بخش هاي مختلفي شامل نمونه هاي پلانكتوني، شن هاي سواحل، رسوبات دريايي، نمونه هاي مهره دار و بي مهرگان آبزي و همچنيني در تماس با ساير آلاينده هاي آبي مورد بررسي علمي قرار مي گيرند. اين تحيق به بررسي ماهيت، منابع انتشار، ويژگي ها و تاثيرات مختلف حضور ميكروپلاستيك ها بر سلامت آبزيان مي پردازد.