بررسي روابط تجربي تعيين سختي ميانقاب هاي محصور بر اساس ضخامت

ميانقاب هاي بنايي رفتار جانبي قاب هاي بتن آرمه را دستخوش تغيير قرار مي دهند. اين اعضا عموما در طي مراحل تحليل و طراحي سازه ناديده گرفته مي شوند. مشاهدات تجربي در زلزله هاي گذشته نشان دهنده اين واقعيت است كه وجود ميانقاب ها باعث افزايش سختي جانبي شده و در نتيجه سازه داراي پاسخ متفاوتي به تحريكات زمين خواهد داشت. با توجه به اينكه بررسي رفتار قاب هاي مركب از طريق نتايج آزمايشگاهي، مستلزم پرداخت هزينه هاي زيادي مي باشند مي توان با جايگزين كردن روش هاي تحليل المان محدود، كه دقت بسيار بالايي دارند استفاده نمود. بنابراين با استفاده از نرم افزار آباكوس يك قاب يك طبقه و يك دهانه كه قبلا مورد آزمايش قرار گرفته شده مدلسازي و آناليز گرديد. مقايسه نمودارهاي حاصل از كار آزمايشگاهي و مدلسازي عددي نشان دهنده تقريب خوب و مناسب استفاده از اين نرم افزار براي مدلسازي در خصوص ميانقاب هاي محصور مي باشد. استافورد اسميت و مين استون با مدلسازي ميانقاب ها به عنوان يك قيد فشاري معادل، روابط تجربي براي محاسبه سختي ميانقاب ها بدست آوردند. با توجه به اينكه روابط حاصل از مطالعات تجربي و آزمايشگاهي با روابط حاصل از آناليز اجزاء محدود متفاوت مي باشد سختي ميانقاب هاي محصور شده در قاب بتن مسلح توسط نرم افزار آباكوس، با سختي قيد فشاري معادل بدست آمده از روابط تجربي استافورد-اسميت و مين استون مقايسه شد و ضرايب اصلاحي براي اصلاح روابط تجربي استخراج گرديد. پارامتر مورد مطالعه در مقاله حاضر كه باعث تغيير در سختي ميانقاب هاي محصور مي شود، ضخامت ميانقاب مي باشد. نتايج نشان داد كه با افزايش پارامتر مذكور، سختي اوليه افزايش مي يابد. ضريب اصلاح سختي با توجه به مدل هاي مختلف در محدوده بين 65 /0 تا 49/ 2 مي باشد.