واكاوي معماري پايدار در معماري بومي بوشهر

نگاهي گذرا به معماري بومي مناطق مختلف ايران زمين، نشان از شناخت دقيق خصوصيات محيطي و اقليمي بستر معماري و چاره انديشي صحيح نياكان ما براي استفاده از مواهب طبيعي دارد. معماري پايدار اخيرا در ايران مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است. اصول معماري پايدار در بناهاي بومي ايران رعايت مي شده، از اين ميان بافت قديم بوشهر نيز به عنوان نمونه اي مناسب از هماهنگي و تلفيق بنا با طبيعت است كه بيشترين تاثير را از اقليم و طبيعت پيرامون خود گرفته است. از آنجا كه الگوهاي مناسب در طراحي معماري براي هر منطقه اي متناسب با اقليم آن متفاوت است. پژوهش حاضر با اين فرض بنيان نهاده شده كه استفاده از الگوهاي معماري بوشهر مي تواند در ايجاد معماري پايدار زيست محيطي تاثير داشته باشد. اين مقاله با رويكرد توصيفي تحليلي و به روش كيفي با استفاده از ابزار تحليل محتوا اصول معماري پايدار (در معماري بومي بوشهر را واكاوي مي نمايد و با تكيه برگردآوري اطلاعات به روش ميداني و كتابخانه اي سعي درشناسايي و معرفي الگوهاي معماري پايدار دراين مجموعه ارزشمند دارد.) (تا با استفاده ازاين عناصر در ساخت و سازهاي امروزي درجهت نيل به اهداف توسعه پايدار دراين خطه از كشور منجر شود. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در راستاي دستيابي به پايداري در حوزه ساخت و ساز، معماري بومي بهترين الگو است كه مي تواند پاسخگوي نياز ما در رسيدن به معماري پايدار باشد. بنابراين شناخت اين معماري و راه كارهاي بومي آن زمينه ارزشمندي براي استفاده از آنها در فضاهاي جديد ايجاد مي كند.