بررسي وجوه اخلاق در شعر اخوان بر اساس مولّفه هاي سنّتي و مدرن آن

اخوان ثالث از آن گروه شاعراني است كه علاوه بر داشتن زباني خاص و داراي سبك، در حوزه ي محتوا نيز داراي مولّفه هاي نظام مند فكري است كه تا آخر حيات شاعري خود به آن ها وفادار بود. آن چه در شعر اخوان مشهود است حركتي مستمر و هميشگي بين سنت و تجدد است به طوري كه در همان حالي كه از برجسته-ترين شاعران معاصر به شمار مي آيد، تا آخر عمر هيچ گاه جانب شعر سنتي را رها نمي كند تا جايي كه آخرين اثرش «تو را اي كهن بوم و بر دوست دارم» با مجموعه اي يك دست سنتي روبرو هستيم. اين موضوع در رويكرد اخلاقي او در مقوله ي شعر نيز به چشم مي خورد و مي بينيم كه در كنار مضامين سنتي اخلاق از جمله «ظلم ستيزي» و «مبارزه با فقر»، به مولفه هاي مدرن از اخلاق مانند «وطن گرايي» و «آزادي» نيز مي پردازد. مولّفه هايي كه تحت تأثير جريان مدرنيته ي حاصل از مشروطه و تغييرات محتوايي بنياديني كه در اين مسير ديد، باعث شد شعر معاصر را بيش از هر دوره ي ديگري متعهد يافت. اين مقاله تلاش دارد با روش تحليل محتوايي شعر اخوان مهمترين مضامين اخلاقي سنتي و مدرن را در شعر او بررسي كند.