انديشه هاي سياسي- اجتماعي در شعر نيما و شاملو

از ميان رويكردهاي مختلف براي نقد و خوانش آثار ادبي، يكي نيز، روش تحليل محتوايي است. تحليل محتوايي، روشي است براي كشف و شناخت مضامين، بن مايه ها، و دنياي حاكم بر يك يا چند اثر ادبي. تحليل محتوايي آثار، به خودي خود دورنمايي از آن آثار ارائه مي دهد. در اين مقاله سعي شده است با تكيه بر محتوا، درونمايه هاي سياسي و اجتماعي در شعر نيمايوشيج و شاملو، بررسي گردد. و نيز، اشتراكات محتوايي شعر نيما و شاملو كه ارتقا دهنده و اثبات كننده ي استقلال و تمايز شعر آن ها از سطح محتوايي شعر كلاسيك است، ارزيابي شود. هدف اصلي هر دو شاعر، انتقاد از شرايط نابسامان جامعه و اصلاح آن است. در كنار مضمون هاي متفاوت در شعر آن ها، مضامين مشتركي چون فقر، گسترش فساد و نابساماني اجتماعي، نيز، قابل بررسي است. هدف از تحليل اين اشعار، نشان دادن سهم بيدارگري شعر نو در اجتماع و نيز عرصه ي سياسي كشور است.