بررسي بن مايه هاي ادبيات پايداري در ديوان دهخدا

در عهد مشروطه به دليل استيلاي روس و انگليس و نيز معاهده هايي كه هر يك به نوعي سبب به تاراج رفتن ايران پهناور شدند، شاعران و نويسندگان را بر آن داشت تا در راه آگاه ساختن جامعه و تشويق و تحريض آنان به دفاع از مام وطن، ستايش آزادي، انزجار از بيگانگان و ... اشعاري فراوان و ارزشمند بسرايند. پژوهش حاضر كه پژوهشي توصيفي، تحليلي است و با استفاده از ابزار گردآوري كتابخانه اي و بر اساس مشاهده متني ديوان علي اكبر دهخدا انجام شده ، به بررسي جلوه هاي اين نوع ادبي را در سروده هاي دهخدا، پرداخته است. داده ها حاكي از آن است كه علي اكبر دهخدا به عنوان نويسنده، روزنامه نگار و شاعر، با انتشار سروده هاي خود در روزنامه ها، نقش پررنگي در بيداري و آكاهي بخشي مردم و دعوتشان به مبارزه عليه حاكمان جبار دوران ايفا نموده است. حماسه، طنز، هجو و هزل و به طور كلي اعتراض و انتقاد نسبت به استبداد و استعمار با لحني نزديك به مردم عامه بارزه اصلي اشعار ايشان است.