مطالعه نقدهاي معرفت شناسي سازنده گرا بر اساس معرفت شناسي اسلامي در نظام تعليم و تربيت، با تاكيد بر نظام آموزش از دور

معرفت شناسي همواره يكي از مهم ترين مباحث فلسفي جهت پي بردن به چگونگي عمل تربيتي و نحوه تاثير آن در نظام تعليم و تربيت است، چراكه تربيت همواره با شناخت و كشف واقعيت سروكار دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقدهاي معرفت شناسي مكتب سازنده گرايي بر اساس معرفت شناسي اسلامي در نظام آموزش از دور و استلزامات تربيتي آن است. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي- تحليلي به گردآوري اطلاعات كتابخانه اي، شامل شناسايي، مطالعه، طبقه بندي اطلاعات، تجزيه و تحليل آنها و جمع بندي اطلاعات درخصوص موضوع مورد مطالعه پرداخته و معرفت را در دو مكتب اسلام وسازنده گرايي مورد بررسي قرار داده و سپس نقدهاي وارد به معرفت سازنده گرا را بر اساس معرفت اسلامي در نظام آموزش از دور مورد بررسي قرار مي دهد. نتايج اين تحقيق نشان داد معرفت سازنده گرا در مواردي مانند نسبي گرايي، شناخت موقعيتي، تفاوت در منابع شناخت و معرفت قابل اعتماد با معرفت اسلامي تفاوت هاي بنياديني دارد، سپس بر اين موضوع تاكيد شد كه اسلام با بهره گيري از تعاليم وحي كه از طريق قرآن كريم نازل شده است و از طريق ابزارهاي كامل تر، اصيل ترين معرفت يا معرفت حقيقي را در نظام آموزش از دور ممكن مي كند. لذا پيشنهاد مي شود كه دست اندركاران آموزش از دور كشورمان با تكيه بر معرفتي كه از آموزه هاي قرآني حاصل شده، به گونه اي برنامه ريزي نمايند تا علاوه بر همخواني برنامه هاي تربيتي با آموزه هاي اسلام، پويا بوده و موجب فعاليت يادگيرنده جهت كسب معرفت حقيقي تر شود.