بررسي تطبيقي اهداف سياسي امام رضا (ع) و مامون در روند مناظرات

مناظرات امام رضا (ع) از يك سو موجب تقويت منطق عقلاني اسلامي و از سويي ديگر منجر به بازتوليد سبك و سيرۀ پيامبر اكرم گرديد. امام رضا(ع) در حقيقت با سلوك اخلاقي و انساني خود به‌ويژه در دوره سه سال و اندي ولايتعهدي، عالي‌ترين سنت و سيره را در بدنه جامعه به يادگار گذاشت. آن‌چه امام رضا(ع) در باب دفاع عقلاني از توحيد و مجموعه دين، انجام داده، بركات و نتايج فراواني فراروي امت اسلامي بر جاي گذاشت كه بسياري از جزييات آن بر ما پنهان است. يكي از مهمترين جلوه‌هاي اين مناظرات، تبيين نگاه مامون به عنوان برپاكنندۀ اين مناظرات و امام رضا به مثابۀ عالي‌ترين نمود ديني و علمي جامعه اسلامي مي‌باشد. اين پژوهش با استفاده از روش اسنادي در صدد پاسخ به اين سوال است كه مهمترين عناصر اداركي نزد امام رضا (ع) و مامون از پرداختن به مسئله مناظرات داراي چه ويژگي‌هايي بودند؟ در پاسخ به پرسش فوق، نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در آخرين گام از نتايجي كه هريك از طرفين درصدد تحقق آن بودند، اقدام و كنش عقلاني و هدفمند امام رضا(ع) موجب شد تا مامون در دستيابي به علاقمندي‌هاي هدف‌گذاري شدۀ خود با مشكل مواجه گردد كه در نهايت پس از درماندگي و تنگ ديدن عرصه، به شهادت آن امام همام اهتمام ورزيد.