اثرات تمرين تناوبي با شدت متوسط، بر احساس ذهني و فيزيولوژيكي اشتها در زنان سندرم متابوليك

مقدمه: در شرايط سندرم‌متابوليك افزايش فعاليت‌ آنزيم‌هاي استيل‌كولين‌استراز و بوتيل‌كولين‌استراز در پلاسما و بافت(از‌طريق مسير ضدالتهابي‌كولينرژيك) مي‌تواند نشانگر التهاب سيستميك درجه پايين ‌باشد. به نظر مي‌رسد درصورت مشخص‌شدن تاثير ضدالتهابي تمرين‌بدني تناوبي همراه با آثار مفيد بر شاخص‌هاي‌خطر‌متابوليك، اطلاعات مفيدي براي كنترل التهاب در اين بيماران فراهم شود. روش‌شناسي: تعداد 25 زن داوطلب داراي سندرم‌متابوليك وخيم پس از غربالگري اوليه در دو گروه تمرين‌هوازي(13) و كنترل(12 نفر) تقسيم شدند. گروه تمرين‌هوازي پس از تطبيق با چرخه فوليكولي، ده‌هفته (سه‌جلسه در‌هفته،60دقيقه درهرجلسه)، فعاليت هوازي تناوبي با شدت متوسط(دويدن و ركابزني) انجام دادند و داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه گيري مكرر عاملي تحليل شدند. نتايج: پس پايان مداخله افزايش بوتيل كولين استراز،HDL و TG و كاهش گلوكز و دور كمر شد(05/0gt;P)، ولي بر سطوح استيل كولين‌استراز، فشار متوسط سرخرگي و وخامت كلي خطر متابوليك تاثيري نداشت(05/0 P). نتيجه‌گيري: با توجه به كاهش شاخص‌هاي خطرمتابوليك همراه با بوتيل‌كولين‌استراز به‌عنوان يك شاخص التهاب سيستميك در اين تحقيق، به نظر مي‌رسد حتي در بيماران سندرم‌متابوليك‌پيشرفته كه با درجه بالايي از التهاب‌سيستميك مواجه هستند، تمرينات منظم بدني مي‌توانند از پيشرفت وخامت بيماري‌هاي قلبي-عروقي و متابوليكي تشديد‌شونده با چرخه معيوب (به‌واسطه التهاب) بسيار موثر واقع شود. بنابراين تمرين بدني مي‌تواند در كنار ساير درمان هاي معمول كنترل التهاب براي اين بيماران به كار گرفته شود، اگرچه كه به دللي محدوديتهايي مانند عدم كنترل تاثير تغذيه، تعداد كم آزمودني‌ها، كمبود شواهد مشابه در مورد تاثير توام تمرين و ساير روشهاي درماني التهاب، هنوز نياز به بررسي‌هاي بيشتر در آينده باقي است.