تاثير يك دوره تمرين هوازي بر شاخص هاي آتروژنيك و نيمرخ ليپيدي در رت هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين

مقدمه:ديابت ازاﺧﺘﻼﻻتﻣﻬﻢﻣﺘﺎﺑﻮليكي است كه سبب آﺳﻴﺐﺑﻪاﻧﺪامﻫﺎي بدن وﺑﺮوزﺑﻴﻤﺎريﻫﺎيﻗﻠﺒﻲ- ﻋﺮوﻗﻲوآﺗﺮواﺳﮑﻠﺮوزمي گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير يك دوره تمرين هوازي بر شاخص هاي آتروژنيك و نيمرخ ليپيدي در رت هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين مي باشد. روش شناسي:16سررت (در محدوده ي وزني: 23±210 ﮔﺮم)،با استفاده ازSTZديابتيشدند.درادامه رتهايي داراي گلوكز خون بالاتر ازmg/dl300، انتخاب شده و به طور تصادفي به 2گروه كنترل و تمرين هوازي(6هفته،5روز در هفته)تقسيم شدند.در پايان مداخله نمونه هاي خوني براي اندازه گيريTG ، TCو HDL جمع آوري شد. دادههابااستفادهازآزمونهايآماريشاپيرو ويلكو آزمون tمستقلتجزيهوتحليلشدند. نتايج:نتايج حاكي از كاهش معني دار مقاديرTG ، TC ، AI ، CRI و AC و افزايش معني دار مقاديرHDL پس از انجام تمرين هوازي بود(05/0P ). بحث و نتيجهگيري: نتايج پژوهش حاضر؛ با مطالعه اي باپتيستا(2008) همسو مي باشد كه گزارش كرد ضمن افزايش ميزانHDL، شاخص خطر قلبي كاستلي(نسبت آتروژنيكTC/HDL) پس از 12 هفته تمرين كاهشي معناداري مي يابد. افزايشHDL احتمالاً به دليل سازگاري هايي همچون افزايش فعاليت ليپو پروتئين ليپاز و ليستين كلسترول آسيل ترانسفراز به دنبال فعاليت ورزشي و همچنين تاثير تمرين بر روي تحريك توليد pre-beta HDL و انتقال معكوس كلسترول رخ مي دهد(تامپسون،2001؛ بارتر، 2003).كاهش معنادار شاخص آتروژنيك(لگاريتم نسبتTG/HDL)و ضريب آتروژنيك(نسبتTC-HDL/HDL) در مطالعه حاضر با يافته هاي يوان ميلگو-آيوسو(2013) همسو مي باشد. به نظر مي رسد به دليل افزايش فعاليت عضلاني و به دنبال آن افزايش تقاضا براي اسيدهاي چرب آزاد به عنوان سوبستراي توليد انرژي و همچنين جايگزيني ذخاير تري گليسيريدو فسفوليپيد به جاي ذخاير گليكوژني فعاليت آنزيم ليپوپروتئين ليپاز افزايش مي يابد كه درنتيجه ي آن كلسترول تام و تري گليسيريد كاهش مي يابد، در نتيجه با توجه به افزايشHDL كاهش شاخص هاي آتروژنيك مذكور قابل توجيه باشد. بنابراين با توجه به بهبود نيمرخ ليپيدي و كاهش شاخص هاي آتروژنيك به دنبال تمرين هوازي، مي تواند به عنوان يك عامل پيشگيرانه از بيماري هاي قلبي-عروقي مد نظر قرار گيرد.