اولويت بندي عوامل مؤثر بر ميزان اثربخشي واحد تربيت بدني عمومي 1 از ديدگاه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز

مقدمه: از آنجايي كه تربيت بدني و ورز وش جز لاينفك تعليم و تربيت و نيز وسيله اي براي رسيدن به سلامت جسمي و روحي نسل جوان است، پس نبايد چنين تصور شود كه امري بي ارزش و تفنّني است، و صرفاً موجبات سرگرمي و مشغوليت كودكان و جوانان را فراهم ميسازد؛ بلكه برعكس، بايد آن را جزو مهمي از فعاليت هاي زندگي به شمار آورد. امروزه دانشگاهها به نوبه ي خود مبدأ كمالات و تحولات هستند اما هنوز تربيت بدني جايگاه اصلي و واقعي خود را در اين مراكز علمي پيدا نكرده است( خندان و همكاران، 1389 ). پس به نظر مي رسد كه مي بايست در هدف ها و روشهاي آموزش تربيت بدني، دگرگوني و نوسازي جديد علمي بوجود آيد. در همين راستا اين پژوهش با هدف اولويت بندي عوامل مؤثر بر ميزان اثربخشي واحد تربيت بدني عمومي1 از ديدگاه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام گرفت. روششناسي: جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشكي شيراز مي باشد كه درس تربيت بدني1 را درنيمسال اول1394-1393گذرانيده اند. نمونه آماري دراين تحقيق260نفر مي باشد. ابزارتحقيق، پرسشنامه محقق ساخته مي باشد. دراين تحقيق براي توصيف ويژگي هاي فردي آزمودني ها از روش هاي آماري توصيفي و براي بررسي ديدگاه دانشجويان و اولويت بندي و استنباط تفاوت نقطه نظرات پاسخ دهندگان از آزمون هاي فريدمن و يومان-ويتني استفاده شده است. نتايج: آزمون سؤالات تحقيق در سطح 05/0≥P نشان داد كه مؤثرترين عامل از عوامل مورد تحقيق بر اثربخشي دروس تربيت بدني1، عامل ويژگي هاي مربي وروش تدريس با ميانگين رتبه اي(12/3)، مي باشد، و مهمترين مشكلات موجود دراجراي درس تربيت بدني1، نداشتن انگيزه و علاقه لازم و عامل شلوغي كلاس مي باشد. و مهمترين عوامل قابل تقويت دراجراي دروس تربيت بدني1، اضافه‌كردن بازي هاي گروهي، افزايش وسايل ورزشي مناسب، برنامه‌ريزي صحيح مسئولان، شناسايي شدند. بحث و نتيجهگيري: يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه از ديدگاه دانشجويان ، در بررسي تأثيرگذارترين مؤلفه ها ي دروني عامل امكانات و فضاهاي ورزشي بر اثربخشي درس تربيت بدني 1، مؤلفه ي: كافي بودن وسايل ورزشي با توجه به تعداد دانشجويان كلاس، كيفيت بالاي وسايل ورزشي و رختكن مناسب در اولويت بودند. يافته هاي اين تحقيق با يافته هاي تحقيقات: اوانگلوس و همكاران(2009) و اسدي دستجردي(1380)، كه عدم تناسب دانشجويان با امكانات و تأسيسات ورزشي را از مشكلات مهم در اجراي دروس تربيت بدني عمومي در دانشگاه ها معرفي كردند، همخواني دارد. درراستاي نتايج تحقيق به مسئولان دانشگاه توصيه مي شود ضمن توجه به اهداف تربيت بدني و ورزش(هدف هاي بهداشتي وتندرستي، پرورشي واخلاقي، رواني واجتماعي و...)، در دانشگاهها در جهت استقرار امكانات ورزشي گام بردارند تا سلامت دانشجويان تأمين شود.