ارتباط بين عوامل فشارزاي شغلي و دلبستگي شغلي دبيران تربيت بدني شهر اهواز

چكيده: هدف تحقيق حاضر، بررسي رابطه عوامل فشارزاي شغلي و دلبستگي شغلي در دبيران تربيت بدني شهر اهواز مي باشد. روش تحقيق از نوع «توصيفي- همبستگي» و به روش ميداني انجام شده است. جامعه آماري، كليه دبيران تربيت بدني نواحي چهارگانه شهر اهواز كه در سال تحصيلي 90-89 مشغول به كار بودند (144N=). نمونه گيري به روش سرشماري و كل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند، در پايان پس از بررسي 88% پرسش نامه هاي عودت شده مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري پرسش نامه مشخصات فردي، پرسش نامه استاندارد تنيدگي شغلي اشپيل برگر (1977) و پرسش نامه استاندارد دلبستگي شغلي ادواردز و كيلپاتريك (1984) بود، پايايي دروني پرسش نامه ها از طريق آلفاي كرونباخ به ترتيب 95/0 و 73/0 محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آمار توصيفي و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل، تحليل واريانس يك طرفه و رگرسيون چندگانه) استفاده و در سطح معني داري (5%= α) مورد بررسي قرارگرفت. نتايج تحقيق نشان داد، عوامل فشارزاي شغلي دبيران تربيت بدني نسبتاٌ بالا بود اما دلبستگي شغلي آنان در حد متوسط بود. ارتباط معني داري بين عوامل فشارزاي شغلي و دلبستگي شغلي بدست نيامد (05/0Pgt;). بين عوامل فشارزاي شغلي دبيران تربيت بدني مرد و زن تفاوت معنادار وجود دارد (05/0P )، ولي بين عوامل فشارزاي شغلي دبيران تربيت بدني با سن، وضعيت تأهل، ميزان تحصيلات، سابقه كار و سابقه ورزشي متفاوت، تفاوت معناداري مشاهده نشد (05/0Pgt;). نتايج تحقيق هم چنين نشان داد، كه بين دلبستگي شغلي دبيران تربيت بدني در سنين مختلف تفاوت معني دار بود(05/0P ). با توجه به نتايج تحقيق نتيجه مي گيريم كه براي افزايش كارآيي دبيران تربيت بدني، مسئولين آموزش و پرورش با برنامه ريزي صحيح كلاس هاي درس تربيت بدني را در شرايط استاندارد و به دور از هر گونه عامل فشارزاي شغلي، در مدارس برگزار نمايند. منابع 1- هرسي، پاول و بلانچارد، كنت (1975)، مديريت رفتار سازماني، ترجمه كبيري، قاسم (1375)، انتشارات جهاد دانشگاهي، تهران. 2- Methieu, J,E Zajac , D. M, (1990). “Review relationship occupational stressors with job involovement and organizational commetment in teachers”, psychological bulletin, 108. 175-184. 3- Searle , B, J Bright , J ,E.H , Bochner, S, (1990). “Reviw the 3 factor model of occupational stress work and stressors”, Journal of accupational Health psychology 13, 268-279.