ارتباط بين مديريت رابطه مدار و وظيفه مدار با كارآمدي و تعهد سازماني كاركنان ادارات ورزش و جوانان جنوب شرق استان تهران

كاركنان سازمان ها و نهادهاي ورزشي ممكن است با چالش هايي مواجه شوند كه كارآمدي آن ها را تحت تأثير قرار مي دهد. به نظر مي رسد نگرش مديران به شيوه مديريت يكي از اين چالش هايي است كه متغير هاي مختلف رفتار سازماني مانند رضايت مندي و كارآمدي كاركنان ادارات ورزشي را متاثر مي سازد. هدف اصلي اين تحقيق بررسي رابطه بين مديريت رابطه مدار و وظيفه مدار با كارآمدي و تعهد سازماني كاركنان ادارات تربيت بدني جنوب شهر تهران مي باشد. روششناسي: جامعه آماري تحقيق كليه كاركنان ادارات تربيت بدني جنوب شهر تهران برابر با 850 نفر است كه با استفاده از جدول مورگان تعداد 265 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شده اند. روش گردآوري داده ها از روش كتابخانه اي و توزيع پرسشنامه مي باشد. آزمون فرضيات از روش آزمون همبستگي پيرسون، رگرسيون انجام شد. نتايج: نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه بين متغير مديريت رابطه مدار با كارآمدي همبستگي وجود دارد. اما بين متغير مديريت رابطه مدار با تعهد سازماني همبستگي وجود نداشت. در متغير مديريت وظيفه مدار با كارآمدي همبستگي وجود نداشت اما با تعهد سازماني همبستگي وجود دارد. همچنين با توجه به نتايج آزمون رگرسيون مشخص شد كه بين مديريت رابطه مدار با كارآمدي و مديريت وظيفه مدار با تعهد سازماني رابطه معنادار وجود دارد. اما بين مديريت وظيفه مدار با كارآمدي و مديريت رابطه مدار با تعهد سازماني رابطه معنادار وجود نداشت. بحث و نتيجهگيري: نتايج پژوهش حاضر با نتايج پژوهش روسل، هولپيا و دواس (2008)، آكار (2012)، مصدق راد مجد (1382)، پوراسد و همكاران (1391) مطابقت دارد.