مقايسه بين انگيزش ورزشي تكواندوكاران زن مبتدي و حرفه اي استان كهگيلويه و بويراحمد

مقدمه: مطالعات علمي نشان مي‌دهد ويژگي هاي رواني و شخصيتي ورزشكاران بر عملكرد و موفقيت ورزشي آنان تاثير گذار است. هدف تحقيق حاضر، مقايسه بين انگيزش ورزشي تكواندوكاران زن مبتدي و حرفه اي استان كهگيلويه و بويراحمد بود. روششناسي: روش تحقيق حاضر از نوع توصيفي-پيمايشي بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل تكواندوكاران زن استان كهگيلويه و بويراحمد بود. نمونه آماري بر اساس فرمول كوكران 128 تكواندوكار مبتدي و حرفه اي محاسبه گرديد. روش نمونه گيري در اين تحقيق به صورت تصادفي طبقه اي انجام گرفت بدين معنا كه تكواندوكاران زن استان به دو طبقه مبتدي و حرفه اي تقسيم شدند و سپس به صورت تصادفي ساده براي هر طبقه، نمونه آماري انتخاب شد. پرسشنامه انگيزش ورزشي دويد ماركلند (1997) بين نمونه ها توزيع شد. از آزمونt مستقل جهت مقايسه ميزان انگيزش ورزشي و خرده مقياس هاي آن در تكواندوكاران زن مبتدي و حرفه اي استفاده گرديد. براي تجزيه تحليل آماري از نرم افزار آماري SPSS نسخه 19 استفاده است. نتايج: نتايج نشان داد ميزان انگيزش ورزشي در تكواندوكاران زن مبتدي و حرفه اي تفاوت معني داري نداشته است (0/24=p=0/81 ، t). هم چنين، 12 خرده مقياس از 14 خرده مقياس انگيزش ورزشي در تكواندوكاران زن مبتدي و حرفه اي با يكديگر تفاوت معني دار نداشتند ولي 2 خرده مقياس مبارزه كردن و ميزان رقابت كردن در تكواندوكارا زن مبتدي و حرفه اي تفاوت معني داري داشته اند (05/ 0 ≥P). بحث و نتيجهگيري: نتايج تحقيق حاضر با برخي از نتايج ملكي بهنام و همكاران (1390) و نوربخش و مزارعي (1385) همخوان است. احتمالا به علت اين كه هدف موفقيت در رقابت هاي ورزشي و انگيزه بالاي آنان در تكواندوكاران حرفه اي بوده است، پس ميزان آن نسبت به تكواندوكاران مبتدي بيشتر بوده است. لذا به مربيان توصيه مي گردد جهت افزايش انگيزش ورزشي در تكواندوكاران مبتدي از افزايش انگيزه مبارزه و رقابت كردن استفاده كنند.