تاثير سبك زندگي در ميزان گرايش زنان به ورزش آمادگي جسماني (تناسب اندام)

مقدمه: توجه فزاينده به بدن و تناسب در ايران سال‌هاي اخير را مي‌توان با عوامل و زمينه‌هاي مختلفي پيوند داد. هدف عمده اين تحقيق بررسي سبك زندگي زنان متمايل به ورزش آمادگي جسماني به منظور كسب تناسب اندام مي‌باشد. براي گرايش به ورزش علاوه‌بر فايده سلامت‌آور آن، بيشتر به سبب كسب موقعيت اجتماعي بهتر مي‌باشد. روش‌شناسي: اين پژوهش توصيفي تحليلي بوده و براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شد. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه به تائيد اساتيد فن در رشته علوم اجتماعي و تربيت بدني رسيده و پايايي آن در مطالعه مقدماتي تائيد شد. نمونه آماري شامل 247 دانشجويان دختر دوره كارشناسي درحال تحصيل كه در سال‌تحصيلي 89-1388 در دانشگاه تبريز بوده‌اند. شيوه نمونه‌گيري در اين پژوهش براساس نمونه‌گيري مطبق يا طبقه‌بندي‌شده به تفكيك دانشكده بوده است. از آزمون‌هاي آماري تحت نرم‌افزارspss استفاده شد. نتايج: آزمون فرضيه‌هاي تحقيق نشان داد تمامي متغير‌ها به جز متغير اقتصادي كه شامل نوع مسكن، اتومبيل و ميزان درآمد بود، رابطه معني‌دار با گرايش به ورزش آمادگي جسماني دانشجويان دارند و تئوري‌ها و تحقيقات مورد نظر را تاييد مي‌نمايند. بدين ترتيب در تصميم‌گيري نهايي با توجه به نتايج و يافته‌هاي پژوهشي در كنار يافته‌هاي توصيفي و استنباطي ديگر، نتايج رگرسيون چند متغيره به عنوان الگو و مدل نهايي تحقيق پذيرفته مي‌شود. بحث و نتيجه‌گيري: هر چه سرمايه فرهنگي، سرمايه اجتماعي، سن، افراد افزايش مي‌يابد، ميزان گرايش آنها به ورزش نيز بيشتر مي‌شود. هر چقدر احساس بي‌قدرتي در ميان دانشجويان بيشتر باشد ميزان گرايش آنها به ورزش كمتر مي‌شود. در تحقيق حاضر با اينكه نتايج تحقيق با تئوري‌ها و پيشينه‌هاي تجربي همسويي زيادي دارد اما در مواردي نيز با آنها هم سو نمي‌باشد. اين امر مي‌تواند ناشي از تفاوت سطوح سنجش اين تحقيق با پيشينه‌هاي تجربي باشد. بعضي از تحقيقات در سطح كلان انجام گرفته‌اند و واضح است كه در سطح كلان نتايج تحقيق نسبت به يك دانشگاه متفاوت خواهد بود.