تأثير دستكاري سيستم‌هاي بينايي، دهليزي و حس عمقي بر كنترل پاسچر شناگران نخبه و مبتدي

مقدمه: شنا ازجمله ورزش‌هايي است كه در مؤلفه‌هاي تكليف و محيط با ديگر ورزش‌هاي متداول كه در خشكي انجام مي‌شوند متفاوت بوده؛ و اين تفاوت باعث مي‌شود مطالعۀ هر يك از سيستم‌هاي درگير در كنترل پاسچر ورزشكاران آن جذاب و موردتوجه قرار بگيرد. بنابراين هدف از اين مطالعه بررسي نقش سيستم‌هاي بينايي، دهليزي و حس عمقي در كنترل پاسچر شناگران نخبه و مبتدي بود. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نوع تحليلي- مقايسه‌اي بوده و جامعه آماري اين تحقيق را شناگران نخبه و مبتدي شهرستان رشت، تشكيل دادند. مطالعه بر روي 80 نفر از شناگران (20 شناگر نخبه مرد ، 20 شناگر نخبه زن، 20 شناگر مبتدي مرد و 20 شناگر مبتدي زن) كه داراي معيارهاي ورود به پژوهش بودند و به روش نمونه‌گيري غير تصادفي هدف‌دار براي پژوهش انتخاب شدند، انجام گرديد. در اين مطالعه براي اندازه‌گيري كنترل پاسچر از آزمون عملكردي ايستاده تك اندام (SLS) تحت چهار شرايط حسي مختلف (شرط يك: ايستادن روي سطح سخت با چشمان باز، شرط دو: ايستادن روي فوم با هايپراكستنشن سر، شرط سه: ايستادن روي سطح سخت با چشمان بسته و هايپراكستنشن سر، شرط چهار: ايستادن روي فوم با چشمان بسته) استفاده شد. براي بررسي فرضيه‌هاي پژوهش از آزمون آنوا (ANOVA)، استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده نرم‌افزار SPSS (نسخه 22) در سطح معناداري (05/ 0≥p) مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج تحليل واريانس يك‌طرفه تفاوت معناداري در كنترل پاسچر شناگران نخبه و مبتدي در شرط چهار نشان داد (05/ 0≥p) همچنين نتايج آزمون تعقيبي، تفاوت معناداري را در شرايط ديگر بين شناگران نخبه و مبتدي نشان نداد (05/ 0≥p) علاوه براين نتايج تحليل واريانس يك‌طرفه هيچ تفاوتي بين شناگران مرد و زن نشان نداد (05/ 0≥p) . نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه هرچقدر سابقه شنا كردن افزايش پيدا مي‌كند، ميزان نقش سيستم دهليزي در كنترل پاسچر شناگران افزايش پيدا مي‌كند.