تاثير تماشاگر بر عملكرد در شرايط تمركز توجه بيروني دور و نزديك

مقدمه: مهارت مي تواند بيشتر از يك اثر بر محيط داشته باشد و اين اثرات در فاصله هاي متفاوتي از فرد قرار دارند كه توجه به هريك مي تواند اثر متفاوتي بر اجراي حركتي داشته باشد، حال اين سؤال پيش مي آيد كه چه فاصله اي از كانون توجه بيروني براي اجراي مهارت حركتي مفيدتر است. از طرفي شواهد نشان داده اند كه اطلاعات مرتبط با تهديد، موجب باريك شدن توجه و عطف توجه به درون در افراد مي شود. هدف اين تحقيق بررسي تاثير تماشاگران بر عملكرد در شرايط تمركز توجه بيروني دور و نزديك بود تا مشخص شود كه كدام كانون توجه در شرايط فشار و عدم فشار باعث اجراي بهتري مي شود. روش شناسي: پژوهش حاضر از نوع كاربردي و نيمه تجربي بود. جامعه شامل دانشجويان دختر تربيت بدني دانشگاه اروميه بود كه 60 نفر به طور تصادفي انتخاب و در سه گروه قرار داده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب لحظه اي (IAMS) بود و تعداد كوشش هاي موفق در پرتاب دارت، به عنوان نمره عملكرد ثبت شد. براي تعيين پايايي پرسشنامه از آلفاي كرونباخ و جهت تجزيه‌وتحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس چند متغيره و نرم افزار spss22 استفاده شد. نتايج در سطح 05/ 0 بين عملكرد در سه گروه توجهي بيروني دور، بيروني نزديك و كنترل، در حضور و عدم حضور تماشاگر اختلاف معني داري را نشان داد. بحث و نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر با حمايت از فرضيۀ عمل محدودشده نشان داد كه در هر دو محيط انگيزشي، تمركز روي اثرات حركات در محيط نسبت به كنترل، عملكرد حركتي را بهبود بخشيد. همچنين توجه بيروني دور نسبت به نزديك، در هر دو شرايط باعث عملكرد بهتري شد هرچند كه عملكرد افراد در حضور تماشاگر نسبت به عدم حضور تماشاگر، به دليل عطف توجه به درون كاهش پيدا كرد. نتايج بدست آمده با برخي نتايج اسدي و همكاران (1394) و معين و همكاران (1393) همسو بود.