بررسي تأثير ساختار بانكداري بر روي رشد صنعت در ايران

اقتصاد دانان براي رشد مناسب، پس انداز و سرمايه گذاري را ضروري دانسته و انباشت سريع سرمايه را يكي از ابزارهاي استراتژيك توسعه مي دانند. گروهي از نظريات رشد درون زا به رابطه مالي و به ويژه بخش بانكي و اعتبارات اعطا شده توسط سيستم بانكي و رشد اقتصادي توجه خاصي دارند و با الهام از نظريات شومپيتر براي نشان دادن ارتباط دروني بين نوآوري و مقولات مالي در فرآيند رشد اقتصادي مدل هايي را ارائه داده اند. در اين تحقيق تسهيلات اعطايي، سود هر سهم، اندازه(تعداد) و نرخ بهره بانكهاي عضو بورس اوراق بهادار به عنوان معيارهاي ساختار بانكداري در نظر گرفته شدند، همچنين متغير تعداد نيروي كار شاغل در صنعت، به عنوان متغير كنترل در نظر گرفته شد؛ رشد صنعتي نيز به عنوان متغير وابسته مي باشد. اين تحقيق مطالب فوق را به وسيله تجزيه و تحليل رابطه بين ساختار بانكداري بانكهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار و رشد صنعتي بهم پيوند مي دهد. تجزيه و تحليل نتايج به كمك روش اقتصاد سنجي و بر اساس داده هاي فصلي بانك هاي عضو بورس طي دوره ي 1393 تا 1386 صورت گرفته است. روش تخمين، روش هاي خطي OLS مي باشد كه با بكارگيري سيستم نرم افزاري Eviews به برازش آن پرداخته شده است. با توجه به مدل برآورد شده بايد سياست گذاران كشور در جهت دستيابي به نرخ هاي رشد صنعتي بالاتر توجه ويژه اي به بهبود سيستم هاي بانكداري و توسعه بانكي داشته باشند. نتيجه بررسي هاي تحقيق نشان مي دهد كه اصلاحات ساختاري و گسترش سيستم بانكي به رشد صنعت در كشور منجر مي شود.