رابطه فلسفه با رياضيات

با عنايت به علوم كهن مي توان دريافت كه رابطه فلسفه و رياضي از مقوله هاي مهم وقابل بحث است.منطق واستدلال هاي قياسي ما بين فلسفه ورياضيات حكم فرماست.فيلسوف مي خواهد تا ديدگاه هاي فلسفي خود را با كمك رياضيات به اثبات برساند.بدون رياضيات نمي توان به فلسفه دست يافت وبدون فلسفه نمي توان به ماهيت رياضيات پي برد.هر دو مكمل هم هستندوعدم يكي باعث شده حقيقت آن چنان كه است به اثبات نرسد. فلسفه با اينكه يك دانش خاصّي نيست،در اصطلاح قديم شامل رياضيات نيز بوده است.رابطه رياضي با فلسفه مانند ساير علوم بر اين كه وجود موضوع رياضي در فلسفه اثبات مي شود.شناخت ما به جهان بيروني بدون رياضي غير ممكن است.زيرا رياضيات در تمام جنبه هاي بشري نفوذ مي كند واين همان جنبه فلسفي آن است.زيرا افرادي همچون :« تالس،فيثاغورث،خيام، لايب نيتس و....» براي بيان قوانين كلي جهان نياز به استدلال داشتند.از اين رو راهي جز توسل به استدلالات رياضي وفلسفي نداشتند.رياضيات از لاي حساب واعداد وهندسه به ما شناخت كافي مي دهد ؛وجود فلسفه نيز در آن ميان ضروري است.تا جهان پيرامون خود را بهتر بشناسيم.واز سويي حساب واعداد به تنهايي كافي نبودند.هندسه با بي نهايت خود به همرا فلسفه دخيل كرد.با استناد به مشاهدات وتجربيات استدلال هاي منطقي ارائه نمودند.