نحوه تشكيل و طبقه بندي خاك‌هاي گچي منطقه جيرفت

خاك‌هاي گچي از اهميت و گسترش فراواني در محيط‌هاي خشك و نيمه خشك برخوردارند. خاك‌هاي گچي بطور خاص، بيشترين سطح را در اريدي سول‌هاي ايران تشكيل مي‌دهند. كشور ايران با دارا بودن حدود 28 ميليون هكتار خاك گچي بيشترين گسترش اين نوع خاك‌ها را در ميان ساير كشورها دارد خاك‌هاي گچي خاك‌هايي هستند كه شامل مقدار زيادي گچ هستند كه در خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك تاًثير دارند. در مناطق خشك و نيمه خشك ،كاني گچ يكي از عمده ترين اجزاء خاك به‌حساب آمده و مقدار آن تحت تاثير اقليم، فيزيوگرافي و منشاء از مقادير خيلي كم تا نزديك به‌صد در صد تغيير مي‌يابد. اين خاك‌ها در رژيم‌هاي رطوبتي اريديك، زريك و يوستيك كه داراي بارندگي كمتر از 400 ميلي متر در سال مي‌باشند يافت شده و هم‌چنين اين خاك‌ها بر حسب منشاء در واحدهاي ژئومرفيك متفاوتي تجمع مي‌يابند. پژوهش حاظر با هدف بررسي نحوه‌‌ي تشكيل، تكامل و طبقه‌بندي خاك‌هاي گچي در منطقه‌ي جيرفت انجام پذيرفت. رژيم حرارتي و رطوبتي خاك‌هاي منطقه، به‌ترتيب هايپرترميك و اريديك مي‌باشند. از ميان پروفيل‌هاي بررسي شده، 4 پروفيل به‌عنوان شاهد انتخاب شد. نمونه‌هاي خاك تحت آزمايش‌هاي معمول فيزيكي و شيميايي قرار گرفتند. در نهايت خاك‌ها توسط سيستم رده بندي آمريكايي (12) رده‌بندي گرديدند. رده‌بندي غالب خاك‌هاي گچي منطقه Gypsids مي‌باشد. منطقه مورد مطالعه، كه در حقيقت، سواحل درياچه‌هاي بسته‌ي قديمي ايران مركزي هستند، محل تجمع گچ بوده وبه‌عنوان منشاً گچ در منطقه به‌حساب مي‌آيند. حضور افق آرجليك در منطقه با توجه به اقليم خشك كنوني نشان دهنده اقليم مرطوب گذشته مي‌باشد.