نقش مديريت آبياري ناقص ريشه با آب شور بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه آفتابگردان (Helianthus annuus)

در اين تحقيق، تأثير روش آبياري ناقص ريشه با آب شور بر صفت هاي عملكرد و اجزاي عملكرد گياه آفتابگردان در مزرعه پژوهشي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري در سال زراعي 1393 بررسي شد. تيمارهاي آزمايش به صورت فاكتوريل و در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي شامل آبياري كامل با كاربرد آب شيرين (FI)، آبياري كامل با كاربرد آب شور (SI)، آبياري كامل با كاربرد تناوبي آب شور و شيرين (FSI)، آبياري ناقص ريشه در سطح 75 درصد با آب شيرين (PRD1)، آبياري ناقص ريشه در سطح 75 درصد با آب شور (PRD2) و آبياري ناقص ريشه در سطح 75 درصد با كاربرد تناوبي آب شور و شيرين (PRD3) بود. نتايج نشان داد كه تيمارهاي PRD1، PRD3 و FSI اختلاف معني داري با تيمار شاهد (FI) از لحاظ عملكرد نداشتند. بالاترين ميزان عملكرد دانه در تيمار شاهد با 4706 كيلوگرم در هكتار مشاهده شد. تيمارهاي SI و PRD2 به ترتيب با مقادير 3983 و 3636 كيلوگرم در هكتار، كمترين سطح عملكرد دانه را بخود اختصاص دادند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه با اعمال يك مديريت بهينه در تيمار PRD3، علاوه بر صرفه جويي 25 درصدي در آب مصرفي در طول دوره ي اعمال تيمار، مي توان بخشي از نياز باقيمانده ي گياه در اين دوره را نيز از منابع آب شور تامين نموده و صرفه جويي بيش تري در مصرف آب شيرين در كشت آفتابگردان داشت.