اثر پرايمينگ بذر بر برخي مؤلفه‌هاي جوانه‌زني بذر كنجد (Sesamum indicum) در شرايط تنش شوري

شوري يكي از مهمترين استرس‌هاي محيطي است كه در گياهان مختلف اثرات نامطلوبي روي جوانه‌زني بذرها و رشد گياهچه‌ها مي‌گذارد. پرايمينگ بذر به عنوان يك راهكار جهت افزايش استقرار گياهچه به ويژه در شرايط نامطلوب مطرح است. به منظور بررسي عكس العمل بذرهاي پرايم شده گياه كنجد نسبت به شوري، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در دانشگاه جيرفت در سال 1394 انجام شد. فاكتورهاي آزمايش شامل و سطوح تنش شوري (0، 3، 6، 9، 12 و 15 دسي‌زيمنس بر متر) و غلظت‌هاي مختلف پرايمينگ بذر (اسموپرايمينگ با كلريدكلسيم (0، 2-، 4-، 6-، 8- و 10- بار) و بدون پرايم) بودند. با توجه به نتايج تجزيه واريانس، پرايمينگ بذر، تنش شوري و اثر متقابل اين دو عامل تأثير معني‌داري (P 0.05) بر درصد و سرعت جوانه‌زني و شاخص بنيه بذر نشان دادند. نتايج حاكي از آن است كه با افزايش سطوح شوري مولفه‌هاي جوانه‌زني شامل درصد و سرعت جوانه‌زني و شاخص بنيه بذر كاهش يافتند. پرايمينگ اثر تنش شوري را در سطوح 0-3 دسي زيمنس تعديل كرد اما در سطح بالاي تنش تاثير معني‌داري نداشت. بالاترين درصد جوانه‌زني و شاخص بنيه بذر مربوط به بذرهايي بود كه با محلول 2- بار محلول كلريدكلسيم پرايم شده بود. به طوركلي مي‌توان نتيجه گرفت پرايمينگ بذر كنجد با CaCl2 باعث بهبود شاخص بنيه بذر در شرايط بدون تنش تا سطوح متوسط تنش شوري گرديد.