كشت مخلوط راهكاري جهت دستيابي به توسعه كشاورزي پايدار

امروزه با وجود مركزيت كشاورزي در توسعه پايدار و وابستگي بشر به گياهان و حيوانات جهت تامين غذا، پيامدهاي محيطي زيانبار كشاورزي فشرده (آلودگي آب، خاك و هوا، كاهش تنوع زيستي و تخريب خاك) منجر به كاهش زوال و نابودي منابع طبيعي موجود شده است. بنابراين با توجه به بن‌بست‌هاي موجود در توليد محصولات كشاورزي از جهت محدود بودن زمين‌هاي قابل كشت و آثار نامناسب بجا مانده از كشت‌هاي فشرده، استفاده از انواع كشت‌هاي چندگانه، به عنوان الگويي از نظام‌هاي پايدار در طبيعت، راهكاري مناسب به نظر مي‌رسد. در تحقيقات اخير، پژوهشگران اثرات مثبت بكارگيري كشت‌هاي چندگانه در جهت ايجاد تعادل اكولوژيك، افزايش تنوع زيستي، بهره‌برداري صحيح از منابع، افزايش كمي و كيفي عملكرد، كاهش خسارت آفات، بيماري‌ها و علف‌هاي هرز و كاهش وابستگي كشاورزان به آفت‌كش‌ها را گزارش كرده‌اند. لذا با توجه به اهميت موضوع، در اين پژوهش مطالعات انجام شده بر انواع كشت‌هاي چندگانه با تأكيد بر كشت مخلوط مورد تحليل قرار گرفته، سپس چالش ها و قابليت هاي آن برجسته شده است.