ارزيابي تناسب كيفي گياه زعفران براي منطقه ي حومه غربي رفسنجان

خاك يكي از مهمترين منابع طبيعي و زيربناي فعاليت هاي كشاورزي است كه حيات موجودات به آن وابسته است. از اين رو برنامه ريزي و استفاده از آن متناسب با خصوصياتش اهميت زيادي دارد. براي رسيدن به اين هدف مي توان از ارزيابي اراضي كمك گرفت. در واقع ارزيابي اراضي عبارتست از برآورد كارائي اراضي براي استفاده هايي كه از قبل تعيين شده اند. به كمك اين علم در واقع مي توان رابطه اي بين زمين و نوع بهره بري از آن را مشخص كرد. به طور كلي فائو ارزيابي اراضي را در دو گروه طبقه بندي كرد: كيفي و كمي. درطبقه بندي كيفي تناسب اراضي بر اساس مشخصات اصلي و فيزيكي اراضي صورت مي گيرد. هدف از اين تحقيق، ارزيابي تناسب كيفي براي گياه زعفران در حومه غربي شهرستان رفسنجان بود. مطالعات تناسب اراضي براي اين گياه بر اساس روش ريشه دوم انجام شد. اين منطقه براي كشت گياه مذكور داراي درجه تناسب عالي بود.