تاثير بيوچار حاصل از درخت پسته بر پايداري خاكدانه هاي يك خاك سبك بافت

ساختمان خاك بيان گر ترتيب قرار گرفتن ذرات جامد در كنار يكديگر مي باشد، در حالي كه پايداري ساختمان خاك به توانايي آن در نگهداري آرايش ذرات و منافذ در هنگام مواجه شدن با تنش هاي متفاوت مربوط مي شود. يكي از عوامل اتصال مهم براي تشكيل خاكدانه هاي پايدار، ماده آلي خاك است. يكي از جديدترين منابع ماده آلي، بيوچار مي باشد كه اخيراً به عنوان ماده اصلاح كننده خاك‏ها مورد استفاده قرار گرفته است. اين ماده از جنبه هاي مختلف در خاك (فيزيكي، شيميايي، بيولوژيكي) اثرات مثبت دارد. بنابراين آزمايش حاضر به منظور بررسي تاثير مقادير مختلف بيوچار بر ميانگين وزني قطر ذرات (MWD)، به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي انجام شد. بيوچار حاصل از پوست درخت پسته در 5 سطح (0،0.5،1،2و4 درصد) استفاده گرديد. براي تعيين پايداري خاكدانه ها از آزمايش سري الك استاندارد استفاده گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با نرم افزار (نسخه 9.1) SAS انجام گرفت. نتايج نشان داد كه افزايش بيوچار در پايان دوره انكوباسيون (4 ماه) در سطح 4 درصد نسبت به تيمار شاهد، باعث افزايش در مقدار MWDشده و پايداري خاكدانه ها را افزايش مي دهد