بررسي رابطه بين توسعه شبكه جاده هاي جنگلي وتوزيع مكاني وزماني چاله هاي زغال گيري در منطقه چگني استان لرستان

انسان همواره در طول تاريخ به منابع انرژي نياز داشته و در آينده نيز براي ادامه بقا به آن نيازمند است. يكي از مهمترين منابع تامين انرژي انسان در طي قرنها زغال چوب است كه طي يك فرايند ساده و در عين حال ظريف و حساس ساخته مي شود. توليد زغال در روش سنتي اگر چه روش هاي گوناگوني دارد اما همه ي آنها حاصل سوختن ناقص تنه درختان مي باشد.توليد زغال به روش سنتي در داخل جنگل و در چاله هاي زغالگيري و به روش هاي خاص انجام مي شود، محل احداث چاله ها در قسمت هاي انبوه جنگل و مكان هاي كه امكان دسترسي به آنها از طريق جاده كمتر است. توسعه شبكه جاده ها سبب افزايش دسترسي نيروهاي يگان حفاظت به منابع طبيعي و افزايش اقدامات فرهنگي و سوخت رساني بيشتر به روستاهاي جنگل نشين مي باشد. زغال گيري رونق نگران كننده اي در مناطق جنگلي داشته است كه جاده جنگلي باعث فراهم شدن تجهيزات اوليه جهت سركشي به مناطق مختلف جنگل و مبارزه با قاچاقچيان و زغال گيران درجنگل مي شود . جهت انجام دقيق اين تحقيق و به دست اوردن نتايج مطلوب، ابتدا نقشه هاي جاده هاي جنگلي منطقه چگني در دهه هاي (1380 و1390) از سازمان راه و ترابري استان لرستان تهيه شد و سپس موقعيت و محل دقيق هر يك از چاله هاي زغال گيري نسبت به جاده ها در بين سالهاي (1380تا1395 ) مشخص گردد. براي اين كار ابتدا اين دوره 15 ساله به 3دوره 5 ساله تقسيم گرديد و اطلاعات مربوط هر دوره را جداگانه جمع آوري و سپس اطلاعات بدست آمده هر سه دوره با هم مقايسه گرديد. نقشه هاي تهيه شده از سازمان راه و ترابري و بررسي توسعه يافتگي جاده ها در هردوره 5 ساله و موقعيت چاله زغال گيري در در هر دوره و مقايسه آنها با هم نشان مي دهد كه با توسعه شبكه جاده ها موقعيت چاله ها و تعداد آنها تغيير مي كند، اين تغيرات به اين صورت مي باشد كه با توسعه يافتگي شبكه جاده اي در منطقه، تعداد چاله هاي زغال گيري كمتر و چاله ها در موقعيت مكاني دور تر از شبكه جاده ايجاد مي شود