تاثير رشد و شخصيت در كاهش آسيب هاي تربيت اخلاقي

اساسي ترين و مهمترين اصل در زندگي هر فرد تربيت است. پس از خانواده، جامعه و نهادهاي آموزشي عهده دار اين وظيفه ي خطير مي شوند. خانواده از طريق آشنايي و شناخت تربيت ديني و اخلاقي مي تواند اعضاي جامعه را اصلاح و تربيت نمايد. هر فرد رفتار ها و باورهاي متفاوت از ديگر اعضاي جامعه دارد كه اين رفتار ها پس از مدتي در فرد تبديل به عادت مي شوند، اين عادت ها جزئي از زندگي هر فرد محسوب مي شوند و مي توانند مثبت يا منفي باشند. انسان در تمام مراحل زندگي رشد مي كند. رشد و نمو را از دو جنبه مي توان بررسي نمود، رشد جسمي و رشد روحي. رشد جسمي همان رشد و بزرگ شدن جسم و ذهن انسان را بررسي مي كند و رشد روحي كه در اينجا مد نظر ماست، تكامل و به فعليت رسيدن روح و شخصيت را شامل مي شود. شخصيت شامل ويژگي هاي رفتاري و روان شناختي افراد است كه از آن جمله مي توان احساسات، افكار و اعمال را نام برد. والدين و نهاد هاي آموزشي با تربيت اخلاقي و ديني اصولي در افراد در حين رشد و شكل گيري شخصيت مي توانند آسيب هاي اجتماعي را در جامعه محدود كنند.