الگوي تدريس تعاملي در علوم تجربي با رويكردي نوين در آموزش و پروش

روش هاي تدريس كه امروزه به طور جدي مورد توجه انديشمندان عرصه تعليم و تربيت قرارگرفته است، رويكرد نوين در اين عرصه روش تدريس تعاملي يا فعال مي باشد. از ويژگي هاي بارز چنين تدريسي فعال بودن معلم و دانش آموزان در فضايي كاملا اجتماعي و آزاد از نظر بيان انديشه ، نقد سازنده و بازسازي تجارب گذشته شخصي است. تدريس بخشي از آموزش است و به آن قسمت از فعاليت هاي آموزشي كه با حضور معلم در كلاس درس اتفاق مي افتد اطلاق مي شود. مقاله حاضر با الهام و پايبندي به آموزه هاي روانشناختي ياد دهي – يادگيري الگوهاي تدريس سعي بر آن دارد كه ضرورت چاره جويي در مسائل آموزشي علوم تجربي تجربي و راهكارهاي مواجهه با چالش هاي آن را با توجه به محوري بودن دروس مرتبط با حوزه علوم تجربي درآموزش و پرورش نگرش ها و ويژگي هاي شخصيتي اجتماعي مورد توجه قرار داده و نياز به نگاهي نو و متفاوت با تفكر سنتي را سرلوحه خود قرار داده است . در نگرش نوين به اهداف آموزشي علوم تجربي در سير تحول مكاتب روانشناسي آموزشي فرآيند تدريس يادگيري تعاملي محور بوده كه در اين شيوهَ نوين تدريس تاَكيد بر فعال بودن همزمان مربي و متربي مي باشد.