جايگاه صلاحيت حرفه اي در آموزش هاي عالي مهارت و فناوري

در يك نگاه دقيق، آموزش و پرورش در كانون رشد فردي و اجتماعي قرار مي گيرد. با اين ويژگي محوري، هيچ نهاد ديگري به اندازه آموزش و پرورش با چالش اساسي و بنيادي روبه رو نبوده و نيست. امروزه نمي توان ضرورت، فوريت و نيز اعجاز آموزش و پرورش را براي آينده كم ارزش شمرد. بنيان همبستگي اجتماعي، پيشرفت همه جانبه جامعه، توسعه پايدار، تعالي انسانيت و صلح و دوستي، به آموزش و پرورش وابسته است. البته نيل به اين اهداف، در گرو عوامل متعددي است. با نگاهي به نظام تربيتي و مطالعه عناصر و مؤلفه هاي گوناگون آن، خواهيم ديد كه شاخص ترين و ممتازترين مؤلفه آن، «مدرس» است كه بنياني براي رويارويي با چالش ها و بحران هاي حال و آينده نظام آموزشي محسوب مي شود. البته نگرش نظام مند ايجاب مي كند كه همه مؤلفه ها را مورد توجه قرار دهيم؛ ليكن با توجه به موضوع بحث، مي توان نقش برخي عناصر از جمله مدرس را برجسته تر دانست. لذا با چنين تأكيدي، آنچه فوريت دارد، تغيير نگاه نسبت به «نقش مدرس» است ــ نقشي كه به مراتب از نقش منتقل كننده مفاهيم و مطالب علمي به فراگيران، فراتر مي رود. در عصر پرشتاب تحولات امروزي، مدرس بايد در فرايند آموزش و تدريس به عنوان عامل يا «كارگزار فكور» ظاهر شود. بر اين مبنا، وي بايد از توان و شايستگي ايجاد، تقويت عزم، اهتمام، رغبت و انگيزه يادگيري در دانش آموزان برخوردار باشد. اين مقاله، ضمن توجه به اهميت آموزش و پرورش و جايگاه ممتاز مدرس، به عواملي كه به ايفاي نقش هرچه مطلوب تر حرفه و تفكر مدرسي كمك مي كند، پرداخته است.