شش روش پيشنهادي براي توسعه آموزشِ علوم پايه

علوم پايه، به مجموعه‌ي علومي اطلاق مي‌شود كه، به بررسي بنيادين پديده‌ها يا بررسي ماهيت، قوانين و روابط حاكم بين آنها مي‌پردازد. از اين رو شناخت و يادگيري اين حوزه‌ها از علوم در ديدگاه ما را نسبت به جهان پيرامونمان مؤثر است. ضرورت پرداخت به علوم پايه، به اين دليل است كه؛ زيربناي اصلي ساير دانش‌ها محسوب مي‌شود و دانش‌آموزان در صورت درك اين علوم مي‌توانند به خوبي در ساير علوم نيز پيشرفت داشته باشند همين روند در توسعه هر كشور نيز ادامه دارد. در اين مقاله ابتدا تعريفي از علوم پايه ارائه مي‎شود سپس به بيان چالش‎هاي موجود در آموزش علوم پايه در ايران پرداخته مي‌شود و پس از آن راهبردهايي براي برطرف ساختن اين چالش‌ها با كمك پژوهش‌هاي انجام شده پرداخته مي‌شود. پس از آن به طور خاص به روش‌هاي جديد در آموزش علوم پايه پرداخته و بدليل ضرورت تغيير و اصلاح آموزش علوم پايه، براي يادگيري بهتر و مؤثرتر دانش‌آموزان در مدارس و دانشجويان در دانشگاه‌هاي كشور عزيزمان، بنابراين در اين مقاله به تشريح شش روش آموزشي در علوم پايه پرداخته است. اين روش‎ها شامل: شعر محور، كلاس درس مبتني بر پرسش و پاسخ‌هاي هدايت شده طي روندي جهت‌دار، آموزش برپايه واقعيت ، كلاس درس تلنگر و آموزش مبتني بر فناوري‌هاي نوين مي‌باشد. در شرح هر كدام از اين روش‌ها مزايا و معايب پيش روي معلمان و دانش‌آموزان نيز بيان شده است.