بررسي الگوي تدريس ساختن گرايي در فرايند طراحي آموزش علوم

سطوح آموزش و يادگيري در قرن حاضر با توجه به نظريه هاي يادگيري و رشد فزاينده ي فناوري هاي نوين آموزشي منجر به تغييرات اساسي در حوزه ي طراحي آموزشي شده است. بهبود فرايند آموزش و يادگيري مستلزم دارا بودن معلمان حرفه اي و كارآمدي بوده كه مي توانند با مطالعه و تحقيق، شناخت و كاربرد نظريه هاي يادگيري و الگوهاي طراحي آموزشي متنوع به عنصري كارآمد در نظام آموزشي تبديل شوند و با طراحي متفكرانه و علمي موجب تقويت و ارتقاي فرايند آموزش و يادگيري در موقعيت هاي مختلف يادگيري گردند. هدف پژوهش حاضر بررسي الگوي تدريس ساختن گرايي در فرايند طراحي آموزشي مي باشد. كه در مراحل و مقاطع مختلف تحصيلي در فرايند ياددهي- يادگيري و به عنوان علمي كاربردي و مبتني برارتباط بين نظريه هاي يادگيري و ساخت نظام آموزشي است كه طي آن، فراگيران به شكلي فعال وپويا با ارتباط دادن اطلاعات جديد به آنچه كه قبلا آموخته اند٬ دست به ساخت دانش مي زنند و متفكراني خلاق و حل كننده ي مسائل تبديل مي گردند. تحقيق حاضر به روش توصيفي از نوع اسنادي مي باشد كه بااستناد به مطالعات كتابخانه اي و سايت هاي علمي انجام پذيرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در الگوي ساختن گرايي لازم است طراحان با سازوكارهاي مناسب و با توجه به اصولي كه در طراحي ساختن گرا مطرح مي باشد محيط هاي يادگيري داراي قابليت هاي متناسب با زندگي واقعي يادگيرندگان را طراحي كنند تا موجب كارآمدي و اثربخشي فرايند آموزش و يادگيري شوند. بنابراين كاربرد الگوي طراحي آموزشي مناسب موجب اثربخشي آموزش و يادگيري خواهد