چالش فرهنگي فرد در راه پيشرفت

انسان براي اين كه بتواند خود را با ديگران هماهنگ كند و در حال مسالمت به سر برد، شايسته است كه، دامنۀ حب ذات و خودخواهي را محدود كند و در ايجاد موازنه ميان خود دوستي و نوع دوستي و همكاري با مردم، و دراز كردن دست ياري به سوي آنان ، بكوشد. زندگي اجتماعي با ناملايمات و نزاعهايي آميخته است كه از تزاحم منافع افراد با يكديگر ناشي مي‌شود كه در اين حال، خشم و پرخاشگري و نيز نزاع و درگيري بي‌مورد، در وهلة نخست، آرامش روحي رواني فرد را از بين مي‌برد. پيشرفت و ترقي همه ملت ها جدا از نوع حكومت و ساختار سياسي، رابطه مستقيمي به نوع فرهنگ، خصوصيات فردي و گروهي مردم دارد. وجود برخي خصايص منفي و نابهنجار در بين انسانها بطور غير قابل انكاري ميتواند در مسير رشد و پيشرفت جوامع تاثيري شگرف برجاي بگذارد. از اين رو خداوند متعال انسانهايي كه به جاي زياده روي در مقابل آن مي ايستند را ستايش مي كند. ويژگي چنين ايماني توازن ميان خود دوستي و نوعدوستي است به طوري كه هم منافع فرد و هم جامعه را حفظ مي كنند. تنها در اين صورت است كه مي توانيم افقي روشن و آينده اي تابناك را بخود نويد دهيم. اين مقاله موانع فرهنگي فرد در راه پيشرفت را مورد بررسي قرار داده است. نتيجه حاصل از اين تحقيق اثبات رابطه ي بين فرهنگ جامعه فرد و پيشرفت است. به عبارتي تحقق مطلوب فرهنگ فرد در پيشرفت جامعه نقش اساسي دارد.