بررسي ثبات سياسي در الگوي اسلامي ايراني پيشرفت با تأكيد بر شاخص مشاركت سياسي

اين پژوهش در پي يافتن اين پرسش است كه ثبات سياسي در الگوي اسلامي ايراني پيشرفت چه جايگاهي دارد؟ براي پاسخ گوئي به اين پرسش فرض شده است كه مشاركت سياسي مردم از طريق متغيرهاي واسطي كه عامل بي ثباتي هستند مي توانند بر ثبات سياسي تاثير گذار باشند مانند تغيير بخشي از قوانين براي مشاركت مردم و تغيير و اصلاح قوانين مربوط به تبليغات انتخاباتي و استفاده از ظرفيت رسانه اي. براي آزمون فرضيه اين پژوهش مفهوم ثبات و بي ثباتي سياسي با استفاده از رويكرد هاي مختلف تشريح شده و سپس عوامل موثر بر ثبات سياسي شناسايي خواهد شد. اين نوشتار به دنبال تبيين جايگاه ثبات سياسي در الگوي اسلامي ايراني پيشرفت و بيان مكانيزم هاي موجود در آن براي حضور در عرصه هاي سياسي مشاركت جويانه است. قانون اساسي در اصول مختلف ( مانند 6، 7، 26، 27، 62، 87 و.. ) نحوه ميزان و روش هاي مشاركت سياسي و به طبع آن ثبات سياسي را مشخص كرده است كه مي توان آن را در ذيل چهار محور كلي احزاب، گروه هاي نفوذ، انتخابات و رسانه ها مورد بررسي قرار داد. قانون اساسي در اصل 23 نيز آزادي هاي داده شده و مشاركت مورد نظر را تضمين كرده است كه بر همين اساس، نهاد هاي مختلف نظام شكل گرفته و با راي با واسطه يا بي واسطه مردم تشكيل شده و مسئولان آن انتخاب شده است. پژوهش حاضر با عنوان «نقش ثبات سياسي در الگوي اسلامي ايراني پيشرفت با تاكيد بر شاخص مشاركت سياسي» در صدد بررسي عوامل اصلي منجر به ديرپايي و تداوم ثبات سياسي نظام جمهوري اسلامي ايران است كه اين تداوم در گرو مشاركت سياسي مردم مي‌باشد.