اثربخشي آموزش خود‌نظارتي با رويكرد مراقبه اسلامي بر خويشتن‌داري دانشجويان

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش خودنظارتي با رويكرد مراقبه اسلامي بر خويشتن‌داري دانشجويان دختر انجام بود. اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي به صورت پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه آزمايشي و كنترل انجام شد. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه تهران مي‌باشد كه در سال تحصيلي 1395 مشغول به تحصيل بودند. نمونه شامل 30 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه تهران به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت شمارش تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) جاي گرفتند. پيش‌آزمون با استفاده از پرسشنامه خويشتن‌داري (نيك‌منش، 1386) انجام شد و پس از آن گروه آزمايش برنامه آموزشي خودنظارتي با رويكرد مراقبه اسلامي شامل 9 جلسه 60 دقيقه‌اي در 9طول هفته دريافت كردند. در مرحله بعد، پس از اجراي پس‌آزمون براي تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش خودنظارتي با رويكرد مراقبه اسلامي بر كليه متغيرهاي خويشتن‌داري (ريسك‌پذيري، واكنش‌معنايي و غيرمعنايي، پشتكار، خودمحوري، تابع اميال آني بودن و عصبانيت) موثر است. در نتيجه مي‌توان گفت كه برنامه آموزشي خودنظارتي با رويكرد مراقبه اسلامي در افزايش خويشتن‌داري دانشجويان مؤثر است.