بررسي فضاهاي عمومي در مجتمع هاي مسكوني و انواع آن

امروزه فضاهاي عمومي مجتمع هاي مسكوني ، بيش از هر زمان ديگري توجه طراحان را به خود جلب كرده اند و مردم نيز مشتاق استفاده و حضور در چنين فضاهايي هستند. اما آنچه باعث فعالسازي اين فضاها به لحاظ اجتماعي مي شود، در درجه اول عوامل كالبدي است كه بتواند زمينه ساز ورود و توقف افراد به فضا باشد كه در اين باره ميتوان به فضاهايي از قبيل دسترسي ها، جاذبه بصري، عوامل طبيعي و بسياري عوامل ديگر اشاره كرد. فضاهاي عمومي در مجتمعهاي مسكوني مكاني است كه فرد، بيشترين برخورد و رفت آمد را در سطح آن دارد. همچنين با خلق مجموعه اي متمركز از عملكردهاي خدمات شهري همساز و يا مكمل يكديگر ميتوان به وسيله جذابيت هاي عرصه ي جمعي آن، مردم را به سمت فضا سوق داد . در واقع منظور از فضاهاي عمومي در اين ساختمان ها، فضاهايي است كه به خدمات عمومي ساكنين مرتبط است و شامل فضاي باز و فضاهاي مشترك مي¬باشد . با توجه به آنچه گفته شد در اين پژوهش به بررسي معيارهاي طراحي فضاي عمومي در مجتمع مسكوني پرداخته و انواع آن را بيان ميكنيم. روش تحقيق به كار رفته روش اسنادي كتابخانه اي ميباشد و اين نتيجه بدست آمده كه فضاهاي عمومي داراي متغيرهايي از قبيل: تنوع و سازگاري، ايمني، امنيت، خوانايي، زيست محيطي، تناسب و مقياس، امكانات، سرزندگي، حفظ حريم خصوصي و آرامش ساكنين و توجه به نيازهاي كودكان و سالمندان ميباشد و انواع فضاهاي عمومي شامل : چهار الگوي «محيطي،» «خطي،» «منفــرد» و «تركيبي» مي باشد.