پارادايم طرح جوي ها در طرح هندسي راه ها نمونه موردي:روستا بوان نور آباد ممسني

كشور ايران با متوسط نزولات جوي حدود 240 ميلي متر در سال كه حدود يك سوم متوسط جهاني و نصف قاره آسيا است در زمره كشورهاي خشك و نيمه خشك جهان مي باشد. حجم سالانه نزولات جوي در ايران حدود 400 ميليارد متر مكعب تخمين زده مي شود كه از اين ميزان حدود 270 ميليارد متر مكعب به طور مستقيم در نتيجه تبخير و تعرق از دسترس خارج شده و 130 ميليارد متر مكعب باقيمانده ذخيره آبي كشور را تشكيل ميدهد. اين بارش عمدتاً در شمال غرب و غرب كشور فرو مي ريزد و قسمت اعظم شرق و جنوب شرقي كشور بارشي كمتر از 100 ميليمتر در سال دارد.در چنين وضعيتي مديريت منابع آب بايد با حساسيت بيشتري صورت گيرد تا با وجود كمبود آب كيفيت آن در حد مطلوب بوده و آبي سالم و مطمئن به دست مصرف كننده برسد. از سوي ديگر در هنگام استفاده از آب، الگوي مصرف بهينه به اجرا درآيد تا از اتلاف آب در بخش كشاورزي، صنعت و مصارف عمومي مردم جلوگيري شود. طبق بند 1-10 آيين نامه، طراحى سيستم تخليه آب هاى سطحى شامل روش هاى جمع آوري، انتقال و تخليه آبهاى سطحى طراحى ابنيه فنى و تسهيلات مربوطه است. در طرح هندسي راه ها، تسهيلات تخليه آب هاي سطح راه )شامل آب هاي سطح سواره رو، شانه و حريم( و هدايت آب هاي عبوري از عرض راه )هدايت آبراهه ها و رودخانه ها با تسهيلاتي مانند آبرو و پل( مد نظر مي باشد.ابنيه فنى و تسهيلات متداول براى تخليه يا عبور آب هاى سطحى عبارت است از: پل ها، آبروها، كانال ها، نهر هاى كنار راه، قنو هاى حاشيه و ميانه راه، جدول ها، آماس ها، برم ها و ناودانى ها