تاثير معماري طبيعت گرا بر اكوتوريسم و توسعه پايدار(نمونه موردي : محمودآباد مازندران)

امروزه ميل و رغبت عمومي در جهان براي ايجاد ارتباط ميان معماري،طبيعت گرايي و گردشگري به سرعت در حال افزايش است. كشورهاي توسعه يافته به واسطه ي طبيعت گرايي پيوندي تكنولوژيك با فرم، مفهوم و محتواي طبيعت برقرار وبا بروز خلاقيت و جذابيت در اثر معماري توانسته اند در راستاي توسعه ي پايدار و جذب توريست فعال باشند. در اين مقاله براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش توصيفي- تحليلي با راهبرد استدلال منطقي استفاده شده است . براي اين منظور مطالعات كتابخانه اي در مورد معماري طبيعت گرا و الگوهاي برداشت ازآن، توريسم و توسعه ي پايدار و چگونگي تعامل آنها با هم انجام شده است. نتايج بيانگر آن است با توجه به پتانسيل هاي محمودآباد ضروري است كه معماران و برنامه ريزان در جهت برقراري رابطه ميان توريسم و معماري تلاش كنند. تبليغات رسانه اي درباره جاذبه‌هاي طبيعي، برنامه ريزي جهت كسب سرمايه گذاري هاي دولتي و خصوصي، جلب اعتماد عمومي و احداث مراكز تجاري – تفريحي و اقامتي با طراحي طبيعت گرا و پايدار و لوكس در نزديكي جاذبه هاي اكوتوريستي سبب جذب توريست هاي داخلي و خارجي شده و رشد اقتصادي براي شهروندان و در نهايت توسعه اكوتوريسم پايدار محمودآباد را به همراه دارد.