بررسي نقش محور پياده درابعاد توسعه پايدارشهري( مطالعه موردي بلوار چمران شهرشيراز)

پياده روي، ابتدايي ترين نوع حمل و نقل شهري است و مي تواند ايمن ترين و راحت ترين آن نيز باشد. مسير پياده تجلي گاه حيات مدني شهر و محل رخداد وقايع و فعاليتهاي اجتماعي شهروندان در زندگي و حيات شهري مي باشد. پياده روي يكي از پايدارترين روشهاي حمل و نقل بوده و مي تواند از جنبه هاي مختلف كالبدي، اجتماعي، زيست محيطي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي سبب توسعه پايدار شهرها گردد. همچنين، پياده را ه ها كه بستر اصلي حركت پياده هستند، در سطح شهرها همانند كانون هاي رشد عمل كرده و تاثير بسزايي در اصلاح و تحريك فضاهاي پيراموني خويش ايفا مي نمايند. پياده رفتن يكي از نيازهاي اساسي انسان است، كه اتومبيل هرگز آن را برآورده نمي سازد. اين در حالي است كه متاسفانه شواهد زيادي در دست است كه در كشور ما پياده روي حتي بعنوان روشي از حمل و نقل ناشناخته مانده است. در اين راستا محقق به بررسي مفهوم توسعه پايدار و حركت پياده پرداخته است و در نهايت نقش پياده راه بلوار چمران درابعاد مختلف توسعه پايدار شهر و اصول پيشنهادي جهت ايجاد يك محدوده پياده مدار پايدار، تبيين گرديده است.