تفاوت الگوي درك طرحواره‌هاي تصويري و استعاره‌ها در افراد كم‌شنوا با افراد سالم

حركات بدني انسان ها و ارتباط حسي- حركتي آن‌ها با جهان خارج از الگوهاي تكرارشونده اي پيروي مي‌كند كه طرح واره‌هاي تصويري نام دارند و در دستگاه مفهومي ما از راه تجربه حسي- حركتي و تعامل با محيط پيرامون شكل مي‌گيرند. طرح واره‌‌هاي تصويري، اساس استعاره را تشكيل مي‌دهند. نتايج مطالعات نشان مي دهد كه درك استعاره در افراد طبيعي در حدود چهار سالگي آغاز مي گردد. سؤال اصلي مطرح در اين پژوهش اين است كه: آيا افراد كم‌شنوا مانند ديگران قادر به درك استعاره‌هاي مفهومي هستند؟. در اين پژوهش از ميان انواع مختلف طرح واره‌هاي تصويري يك طرح واره انتخاب شد. طرح واره ي حجمي «فرو رفتن» در قالب يك گزارۀ استعاري تحت عنوان «در فكر فرو رفتن» مورد ارزيابي قرار گرفت. براساس يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش كودكان كم‌شنوا علي رغم برخورداري از وسايل كمك شنيداري در سنين پايين و علي رغم انجام مداخلات درماني زودهنگام، با شيوه‌هاي موجود در توانبخشي كودكان كم‌شنوا، قادر به درك استعاره‌ها تا بزرگسالي نبودند. كودك كم‌شنوا قادر به ايجاد پيوند بين مبدأ و مقصد در استعاره‌ها نيست. فرد كم‌شنوا حتي در بزرگسالي و پس از طي مراحل آموزشي در درك مفاهيم انتزاعي دچار مشكل است.