بررسي پارامترهاي اقليمي بر جنگل‌هاي مانگرو استان هرمزگان

مانگرو به‌نوعي اكوسيستم اطلاق مي‌شود كه عبارت است از زمين‌هاي مرطوب حد واسط مناطق جزر و مدي دريا همراه با مجوعه‌اي از گياهان بي‌نظير و جانوران خاص كه به‌صورت وافر در مناطق ساحلي و كنار تالابي اين اكوسيستم تكثير مي‌‌يابند. اين اكوسيستم در زمره غني‌ترين و حاصلخيزترين اكوسيستم‌هاي دنيا به‌حساب مي‌‌آيد و بيش از 80 درصد ميزان صيد در كل دنيا وابسته به وجود اكوسيستم مانگرو و ساير نواحي ساحلي دنيا است. جنگل‌هاي حرا يا مانگرو در مناطق جزر و مدي نواحي گرمسيري و نيمه گرمسيري به شمار مي‌‌آيند كه اغلب بين مدارهاي 30 درجه شمالي و 30 درجه جنوبي عرض جغرافيايي هستند. ناحيه رويشي خليج عماني با مساحتي حدود 0/18 ميليون هكتار بخشي از جنوب غرب و تمام سواحل جنوبي كشور را در برمي‌گيرد. نتايج نشان داد كه تنش‌ها و آشفتگي‌هاي طبيعي درمجموع از اهميت بالاتري نسبت به ساير تنش‌ها و آشفتگي‌هاي محيطي برخوردار بودند. بالا آمدن سطح آب دريا نسبت به ساير محرك‌هاي آب‌وهوايي داراي اهميت و اولويت بالاتري بود. تحليل نتايج بررسي خشك‌سالي‌ها در سطح حوزه‌هاي رويشگاهي خمير، تياب، سيريك و جاسك نشان مي‌‌دهد كه سال 1377 نقطه عطف تغيير در الگوهاي بارندگي در استان هرمزگان است. آمار نشان مي‌‌دهد خشك‌سالي‌ها از سواحل خليج فارس تا درياي عمان داري روند افزايشي است و اين روند در بخش شرقي استان به ترتيب عبارت‌اند از: جاسك، سيريك، تياب و خمير است. تحليل نتايج بررسي خشك‌سالي هيدرولوژيك در سطح حوزه‌هاي رويشگاهي چهار منطقه وقوع خشك‌سالي‌هاي هيدرولوژيك شديد تا بسيار شديد در سطح منطقه از مقطع زماني 1377 تاكنون به ترتيب شامل: جاسك، سيرك، تياب و خمير است. تحليل نتايج بررسي بالا آمدن سطح آب دريا در سطح حوزه‌هاي رويشگاهي چهار منطقه نشان مي‌‌دهد كه جاسك، خمير، سيريك و تياب به ترتيب بيشترين خطرات بالا آمدن سطح آب دريا دارند. نتيجه‌گيري كلي نشان مي‌‌دهد شدت وقوع تنش‌ها و آشفتگي‌هاي محيطي: جاسك تياب سيريك خمير و ميزان آسيب‌پذيري حوزه‌هاي رويشگاهي مانگرو استان هرمزگان: سيريك و جاسك تياب خمير. با توجه به نتايج تحقيق پيشنهاد مي‌شود كه برنامه‌هاي توسعه و احياي جنگل‌هاي مانگرو استان هرمزگان با توجه به وضعيت فرسايش و رسوب‌‌گذاري در بستر مانگروهاي واقع در حوزه‌هاي رويشگاهي مختلف انجام گيرد. بازسازي مناطقي كه در اثر عوامل انساني آسيب ديده و يـا تخريب شده است، بايد در اولويـت برنامه‌هاي مديريتي اين جنگل‌ها قرار گيرد. بررسي مسائل اقتصادي، اجتماعي جوامع بومي ساكن در مجاور حوزه‌هاي رويشگاهي با درجه آسيب‌پذيري بالا (خمير و تياب) در اولويت قرار گيرد. ايجاد گروه‌هاي مقابله با آلودگي‌هاي نفتي در حوزه‌هاي رويشگاهي با آسيب‌پذيري بالا باهمكاري و هماهنگي سازمان‌ها و وزارتخانه‌هاي ذي‌ربط صورت گيرد.