مؤلفه‌هاي تأثيرگذارتغيير اقليم بر محصولات شيلاتي كشور

در صد سال گذشته ميانگين دماي هوا در نزديكي سطح زمين در حدود 0/18 تا 0/74 درجه سانتي‌گراد افزايش يافته است. گزارش منتشرشده از سوي هيات جهاني تغيير اقليم (IPCC) كه از مراجع معتبر درزمينۀ تغييرات آب‌وهوايي و بررسي تأثيرات گرمايش جهاني است، گازهاي گلخانه‌اي را از تأثيرگذارترين عوامل در بروز پديدۀ گرمايش جهاني در سطح دنيا شناخته است. تغيير اقليم (Climate change) كه امروزه تهديدي جدي براي محيط‌زيست به شمار مي‌رود را مي‌توان يكي از بزرگ‌ترين چالش‌هاي زيست‌محيطي دوران اخير دانست. گرمايش جهاني و تغيير اقليم از معضلات مهم زيست‌محيطي است كه به‌ويژه در دو دهه اخير از سوي بسياري از محافل علمي در دنيا مورد توجه قرارگرفته است. به نظر مي‌رسد گرمايش جهاني با پيامدهاي بسيار مهمي همراه باشد كه اثرات آن تا سال‌ها باقي خواهد ماند. پيامدهايي كه مي‌تواند علاوه بر تغييرات جوي، در سطح كرۀ زمين و اقيانوس‌ها ردپايي از خود بر جا گذارد. پژوهشگران در سال‌هاي اخير به اين نتيجه رسيده‌اند كه فعاليت‌هاي انساني و به‌خصوص مصرف سوخت‌هاي فسيلي كه موجب انتشار دي‌اكسيد كربن، متان و ديگر گازهاي گلخانه‌اي مي‌شود، در مواجه‌شدن با اين پديده بيشترين و مهم‌ترين نقش را داشته است. اين موضوع بيانگر اين است كه دانشمندان بيش ‌از پيش به ارتباط بين فعاليت‌هاي انسان‌ها و گرمايش جهاني يقين پيدا كرده‌اند. به‌طوركلي عوامل مؤثر بر تغييرات اقليمي به دو دسته عوامل طبيعت‌ساز و عوامل انسان‌ساز تقسيم مي‌‌شوند. عوامل طبيعت‌ساز، شامل دگرگوني‌هاي طبيعي رخداده در درون يا سطح زمين است. پديده‌هايي مانند تغيير مقدار نمك اقيانوس‌ها، تغييرات اتمسفر، سرگرداني قطب‌ها، فوران آتشفشان‌ها، چرخه‌هاي اقيانوسي و غيره جزء اين دسته به شمار مي‌روند. در ايران بارش‌هاي ناگهاني و سيل‌آسا، تغيير الگوي بارش كشور، خشك‌سالي، ‌ايجاد پديده‌هاي گردوغبار، بارش برف در نقاط گرم‌ و خشك، كاهش فراواني بارش و برف در كشور و افزايش متوسط دماي برخي شهرها در سال‌هاي اخير، از بارزترين نشانه‌هاي دگرگوني اقليمي است كه به گفته اقليم‌شناسان، تكرار و تداوم آن‌ها، نشان‌دهنده وقوع قطعي پديدۀ تغيير اقليم در ايران است. پيامدهاي منفي تغيير اقليم بر توليدات آبزيان به‌طور عمده شامل: وقوع نوسانات آب‌وهوايي، ايران را در آينده‌اي نه چندان دور وارد چالش‌هاي تازه‌اي خواهد كرد كه كاهش منابع آبي و خشك‌سالي از مهم‌ترين آن است. مخاطراتي مانند امنيت غذايي و سياسي، كشاورزي، محيط‌زيست و سلامت نيز از ديگر مسايلي است كه در صورت بي توجهي به موضوع تغيير اقليم و نوسانات جوي، ايران را تهديد مي‌كند. پيامد‌هاي تغيير اقليم بر شيلات و محصولات شيلاتي شامل 1ـ تغيير در فرآيند رشد، تكثير و بيولوژي آبزيان با افزايش ميانگين دماي هوا 2ـ تغيير در اكوسيستم‌هاي آبي و زنجيره‌‌هاي غذايي آبزيان با تشديد رويدادهاي آب‌وهوايي 3ـ تأثير بر زمان بندي توليدات شيلاتي و مديريت مزارع با تغيير الگوهاي آب‌وهوايي 4ـ تهديد در مدل‌هاي فعلي توليد و تغيير در مدل‌هاي توليد آبزيان با بالا آمدن سطح آب درياها 5ـ امنيت زيستي آبزيان و اسيدي شدن اقيانوس‌ها 6ـ اثر بر زندگي گونه‌هاي گياهي و جانوري در محيط‌هاي دريايي مي‌‌باشند.