روابط متقابل غذايي سفره‌ماهيان هم‌زيست در خليج فارس (آب‌هاي استان هرمزگان) با استفاده از ايزوتوپ‌هاي پايدار

با پيشرفت تكنولوژي، فعاليت‌هاي صيادي و بهره‌برداري انسان از قسمت‌هاي مختلف درياها در مقياس جهاني در حال افزايش است. بنابراين شناخت ساختار و روابط متقابل جوامع در زيستگاه‌ها به ويژه بين شكارچيان ميانه شبكه غذايي مانند سپرماهيان حائز اهميت است. ذخاير اين گروه از آبزيان به دليل اثرات مستقيم و غيرمستقيم صيادي كاهش‌يافته‌اند. در كنار نقش اصلي اين گروه از شكارچيان در اكوسيستم، اين سوال پيش مي‌آيد كه چگونه تعداد زيادي از شكارچيان در ميانه زنجيرۀ غذايي با يكديگر هم‌زيستي دارند. ازنظر تئوري مي‌توان بيان كرد كه در مكاني كه چندين گونه مشابه زيست مي‌كنند، منابع بايد در طول برخي از محور‌هاي اكولوژيك (معمولأ مكان، زمان و يا غذا) درون اكوسيستم تقسيم‌بندي شده باشد، بنابراين رقابت بين گونه‌ها به حداقل مي‌رسد و درنتيجه موجب هم‌زيستي گونه‌ها مي‌شود. متاسفانه وضعيت و نقش اكولوژيك و مكانيسم‌هاي هم‌زيستي در بسياري از اين گونه‌ها در اكوسيستم‌ خليج فارس به‌خوبي مشخص نشده است. اطلاعات پيرامون اكولوژي تغذيه و روابط غذايي سفره‌ماهيان در اين اكوسيستم محدود است. در مطالعه حاضر روابط غذايي بين هشت گونه از سفره‌ماهيان هم‌زيست شامل mullegalf sutaboteA، sutalunarg sugetsocualG، oecilurap ymnuraG، aglaw nogyrtiverB، illadnar sitabalucaM، nehpes suhcanitsaP، acinavaj aretponihR وsiveal sutabohcnyhR در خليج فارس (محدوده استان هرمزگان) با استفاده از ايزوتوپ‌هاي پايدار بررسي شد. درمجموع، 59 نمونه در فصل پاييز 1395 از تركيب صيد ضمني لنج‌هاي صيد ميگو كه از تور ترال بسترروب با چشمه تور 20 ميلي‌متر در قسمت ساك استفاده مي‌‌كنند ، جمع‌آوري گرديد. بر اساس آناليز صورت گرفته اختلاف معني‌داري بين رژيم غذايي گونه‌هاي مورد مطالعه به‌دست آمد. نتايج به‌دست‌آمده نشان‌دهنده مجزا بودن منابع غذايي براي هر گونه است كه مي‌‌تواند با ريخت‌شناسي و عادات رفتاري و تغذيه‌اي هر گونه در ارتباط باشد. نتايج اين مطالعه مي‌‌تواند اطلاعات مهمي پيرامون مديريت شيلاتي و فعاليت‌هاي حفاظتي براي اين گونه‌ها را فراهم كند.