تأثير اقتصادي تغيير اقليم بر توليدات كشاورزي به ويژه آبزي‌پروري تا سال 2030

: امروزه اقتصاد جهاني گسترده و ازلحاظ فناوري پيشرفته است، ولي باوجود اين در برابر رويدادهاي اقليمي بسيار آسيب‌پذير است. ميزان اثرپذيري مثبت يا منفي اقتصاد از تغييرات اقليمي بستگي مستقيم به تعداد كشاورزان، محققان، مروجان وابسته به نظام‌هاي كشاورزي تحت تأثير اين تغييرات و همچنين واكنش بازار‌هاي جهاني به تغييرات توليد ناشي از تغيير اقليم و سرعت آن دارد. اگرچه سازگار شدن يكي از اميدهاي كاهش تبعات منفي تغيير اقليم به شمار مي‌‌رود، ولي تضميني براي موفقيت آن وجود ندارد. براي دست‌يابي به اين هدف انجام تحقيقات گسترده براي شناسايي روند تغييرات اقليمي ضروري به نظر مي‌‌رسد تا بر اساس آن كشاورزان قادر به به‌كارگيري فناوري‌هاي مناسب و سازگار باشند. با توجه به نتايج پيش‌بيني اقليم دوره ‌آينده، به نظر مي‌آيد تأثير تغييرات آب‌وهوايي بر روي ذخاير ماهيان خاوياري، استخواني و كيلكا در درياي خزر و بر ذخاير سطح‌زيان ريز و سطح‌زيان درشت خليج فارس و درياي عمان، تأثيرات منفي خواهد داشت. تأثير تغييرات آب‌وهوايي بر روي ذخاير كف‌زيان و ميكتوفيده خليج فارس و درياي عمان بي‌تأثير و بر ذخاير ميگو تأثيرات مثبتي خواهد داشت. پيش‌بيني مي‌گردد كه درمجموع، ذخاير اغلب آبزيان در درياي خزر رو به وخامت بيشتري گذارده و توأم با آسيب‌پذيري گردند. ذخاير آبزيان در خليج فارس و درياي عمان، در صورت ثابت بودن ساير عوامل به ويژه آلاينده‌ها، كميت نسبتاً ثابتي داشته و پيش‌بيني مي‌گردد كه برآيند ذخاير كليه گروه‌هاي آبزي به‌صورت پايدار و ثابتي باقي بمانند. درزمينۀ پرورش ماهيان سرد آبي، با توجه به شرايط قابل پيش‌بيني در آينده و نيازمندي‌هاي تكثير و پرورش ماهيان سرد آبي، اين فعاليت‌ها به دليل افزايش دما و كاهش كميت و كيفيت آب، بيشترين مخاطرات را پيش‌ رو خواهند داشت. با توجه به نيازمندي‌هاي تكثير و پرورش ماهيان گرم آبي، عامل افزايش درجه حرارت چندان فاكتور محدودكنند‌‌ه‌اي در مورد اين آبزيان به شمار نمي‌آيد، اما كاهش كميت آب و افزايش شوري و سختي آب مي‌توانند به‌عنوان عوامل محدودكننده اين فعاليت‌ها در آينده به شمار آيند. در صورت تأمين منابع مناسب آب، عامل افزايش درجه حرارت به تنهايي نه‌تنها فاكتوري نامطلوب به شمار نمي‌آيد، بلكه شرايطي را ايجاد خواهد نمود كه در برخي مناطق به افزايش توليد در واحد سطح منجر گرديده و يا شرايط برداشت دو بار محصول در سال را فراهم آورد. در ميان گروه‌هاي آبزي تحت تكثير و پرورش، آسيب‌پذيرترين روش‌ها يا گونه‌ها، مربوط به پرورش ماهيان سرد آبي و پرورش در قفس پيش‌بيني مي‌گردد. اين در حالي است كه بهبود نسبي درروند پرورش ساير گروه‌هاي آبزي ازجمله ميگو، تيلاپيا، ماهيان زينتي، ماهيان گرم آبي و حتي خاوياري قابل انتظار است. پرورش ميگو، به دليل نيازمندي‌هاي خود، در آينده تنها از كاهش كميت و كيفيت آب رنج خواهد برد. درواقع، افزايش درجه حرارت و افزايش شوري اثرات چندان منفي بر روي فعاليت‌هاي پرورش ميگو نخواهد داشت. در صورت مديريت صحيح اين فعاليت‌ها، امكان افزايش توليد در واحد سطح و يا حتي برداشت دو بار در سال مقدور خواهد گرديد.