بررسي حكايت جدال سعدي با مدعي بر اساس اصل تعاون پاول گرايس

حكايت¬پردازي از پركاربردترين شيوه¬ها در ادبيات تعليمي است كه سعدي در گلستان از آن براي بيان واقعيات زندگي بهره مي¬گيرد. يكي از حكايت¬هاي جذاب و متفاوت گلستان «جدال سعدي با مدعي» است. وي در اين روايت از فن مناظره براي بيان مقصود استفاده مي¬كند. اين حكايت به ¬سبب ساختار متن، نحوۀ روايت و موضوع، توجه بسياري را به خود جلب¬كرده¬ است. آنچه بر تأثير و گيرايي اين حكايت افزوده، ايفاي نقش سعدي به¬ عنوان¬ يكي از شخصيت¬هاي روايت است. حكايات سعدي از منظر نظريه¬هاي مختلف نقد ادبي بررسي شده است. مطالعات ميان رشته¬اي اين امكان را فراهم¬ مي¬كنند كه خواننده به خوانشي نو از متن دست يابد. اين پژوهش بر اساس اصل تعاون گرايس به مطالعۀ حكايت مذكور مي¬پردازد. نتايج نشان ¬مي¬دهد: شخصيت اول (سعدي داستان) فرصت بيشتري را براي خود اختصاص مي¬دهد و از اصل كميت تخطّي مي¬كند. دو طرف گفت¬وگو چندين بار راهبرد احترام ليچ را ناديده مي¬گيرند و اين امر اغلب از سوي سعدي داستان رخ مي¬دهد. قاضي اصل كميت و راهبرد احترام را رعايت مي¬كند؛ اما پرداختن به مدح ابوبكر بن سعد زنگي او را به عدول از راهبرد رابطه نزديك مي¬كند. اين پژوهش به شيوۀ توصيفي¬–¬ تحليلي انجام مي¬شود.