بررسي يگانه‌انگاري و ديگري‌خواهي در انديشه‌ي سعدي

شيخ مصلح الدين سعدي شيرازي، شاعري سرشناس و خردمندي جاودانه است كه انديشه‌هايش را مي‌توان در هريك از حوزه هاي علوم انساني به عنوان موضوعي خاص بررسي كرد. اين پژوهش با هدف بررسي دگرخواهي -كه در فلسفه‌ي اخلاق از جمله موضوع‌هاي پرچالش درباره‌ي ماهيت انسان است با توجه به نگرش و جهان‌بيني سعدي از هستي كه هم با مفهوم وحدت وجود و هم ديدگاه جهانشمول اسطوره‌اي نسبت دارد اصل گفتار پژوهش با درنگ بر تك بيت سعدي«بني آدم اعضاي يكديگرند كه در آفرينش ز يك گوهرند» موضوع دگرخواهي را با در نظر داشتن مفهوم اساسي آن در فلسفه‌ي اخلاق و هم وحدت وجود و نگرش اسطوره‌اي تحليل مي‌شود. پژوهش با استفاده از منابع كتابخانه‌اي به روش توصيفي –تحليلي انجام شده است. گفتار پژوهش درباره‌ي موضوع درسه بخش (مقدمه، بررسي انديشه‌ي سعدي با درنگ بر «دگرخواهي»و نتيجه گيري) تببين شده است و ضمن تشريح بيت براساس وحدت وجود كه درعرفان، هستي را يكپارچه توصيف مي‌كنند يا براساس ديدگاه اسطوره‌اي كه همه‌ي هستي در حالت همساني و يگانگي مشابه با نگرش عارفان است به اين نتيجه رسيده‌ايم كه سعدي به علت مسافرت‌ها تجربه‌ي بسيار در شناخت انسان دارد و هم به عنوان آموزگاري رازآموز انسان را به دگرخواهي و همدري با ساير انسان‌ها سفارش مي‌كند و نگرش سعدي متناسب با عشق عارفانه و همزيستي مسالمت آميز ساير انسان‌هاست.