حكمت و سياست سعدي از ديدگاه جامعه‎شناسي بر اساس نظريه نخبگان ويلفردو پارتو

سعدي چون همه‌ي اصلاح گران با پذيرفتن بنياد نظم موجود بر اين باور بود كه تنها راه به سامان كردن نابه ساماني‌هاي نظم موجود، اين است كه از درون همين شبكه‌ي سلسله مراتبي و هرم وار قدرت كه در راس آن پادشاه قرار دارد و در قاعده‌ي آن رعيت، بايد به اصلاح پندار و كردار شاهان و رعايا پرداخت.پس پيش از هر چيز نظمي را لازم مي بيند كه رعيت را فرمانبردار سلطان و سلطان را فرمانبردار خداوند نمايد و سعدي، سلطان و مردم را در اين زمينه تشويق مي نمايد. پارتو به نابرابري ميان انسان ها اعتقاد داشت و بر اين باور بود كه افراد بشر چه از نظر جسمي و چه از نظر فكري و اخلاقي با هم برابر نيستند .به همين منظور وي نظريه ي نخبگان را در زمينه ي دگرگوني اجتماعي مطرح كرد. پارتو معتقد است كه جامعه به ناگزير تحت چيرگي گروه كوچكي از نخبگاني است كه بر مبناي نوعي مصلحت انديشي شخصي روشنگرانه عمل مي كنند. در اين مقاله پس از بررسي واژه حكمت ، نشان داده مي شود كه سعدي چه اصول عملي را براي سياست و فرمانروايي لازم مي داند؟ آيا حكمت هاي سياسي سعدي بر اساس نظريه نخبگان پارتو قابل توجيه است ؟ با توجه به مطالب گرد آوري شده در مي يابيم كه اصول عمدۀ نظام حكومتي كه سعدي توصيه مي كند؛ طبق نظريه پارتو امروز نيز قابل اجراست و موجب پيشرفت كشور مي شود.