تخمين پيش ساز پروتئين متابوليسمي مخلوط دانه جو و كنجاله سويا با استفاده از روش برون تني شكمبه اي

هدف از انجام اين آزمايش بررسي اثر تجمعي دانه جو و كنجاله سويا بر ميزان پروتئين قابل استفاده ورودي به روده باريك با استفاده از روش برون تني بود. تيمار آزمايشي به ترتيب عبارت بودند از: 1) سويا 2) جو 3) 75/ 0 جو + 25/ 0 سويا 4) 50/ 0 جو + 50/ 0 سويا 5) 25/ 0 جو + 75/ 0 سويا. نسبت هاي مختلف دانه جو و كنجاله سويا در محيط برون تني و طي زمان هاي 8، 24 و 48 ساعت در دماي 39 درجه با استفاده از 30 سي سي محيط كشت تحت شرايط بي هوازي كشت داده شدند و پس از اتمام زمان هاي فوق ازت آمونياكي آن ها اندازه گيري شد. بين تيمارهاي مختلف از حيث مقدار پروتئين خام قابل استفاده مؤثر در تمام نرخ هاي عبور تفاوت معني داري وجود داشت (001/ 0 P). در نرخ عبور 10 درصد در ساعت مقدار پيش ساز پروتئين متابوليسمي فراهم شده در تيمار سويا با تيمار جو و سويا (به نسبت مساوي) مشابه بود. كشت دانه جو در محيط حاوي ازت آمونياكي با نرخ عبور 2 تا 8 درصد در ساعت مقدار پروتئين خام قابل استفاده مؤثر بيشتري نسبت به كنجاله سويا فراهم كرد (05/ 0 P). مقادير اندازه گيري شده پروتئين خام قابل استفاده در نسبت هاي مختلف دانه جو و كنجاله سويا با ميزان محاسبه شده آن بر اساس كشت جداگانه دانه جو و سويا متفاوت بود و حداكثر اثر تجمعي مثبت در ساعت 24 و تيمار حاوي دانه جو و سويا با نسبت يكسان وجود داشت. به طور كلي نتايج اين مطالعه نشان داد روش برون تني مبتني بر غلظت ازت آمونياكي مي تواند قبل از تغذيه، مقدار فراهمي پيشساز پروتئين متابوليسمي در روده باريك را در جيره هاي مخلوط با دقت بالايي برآورد كرد.