پيامدهاي فرسايش در بيوسفر

تلفات خاك بر اثر فرسايش به مراتب بيش از سرعت تشكيل خاك مي¬باشد و كمتر نقاطي را سراغ داريم كه خصوصيات حاصلخيزي آن وضع اوليه خود راحفظ كرده باشد و سرعت فرسايش را با سرعت تشكيل خاك برابر نگه دارد. سرعت تخريب و تحول جنگل¬ها و مراتع امروز وارد مرحله¬اي شده كه از ظرفيت بازگشت پذيري پديده¬هاي طبيعي پيشي گرفته است. طبق تحقيقات انجام شده معين گرديده كه با از بين رفتن هوموس خاك بر اثر فرسايش در حدود 450 ميليون كيلوكالري در هكتار انرژي تلف مي¬گردد. در خاك¬هاي مورد فرسايش به مقدار زيادي فلور،كبالت، موليبدن،¬ ليتيوم و.. به ميزان وسيعي شسته شده و از دسترس خارج مي¬شود و بدين ترتيب فرسايش پتانسيل حاصلخيزي زمين، توان بيولوژيكي و ميكروبيولوژيكي آن و مقدار بيوانرژي را بشدت تضعيف كرده و به روند نرمال پروسه¬هاي طبيعي در بيوسفر، ضربه سنگيني وارد مي¬سازد. خاك¬هاي جنگلي داراي پتانسيل بزرگ ميكروبيولوژيكي مي‌باشد. تضعيف فعاليت بيولوژيكي و ميكروبيولوژيكي تقليل سنتز آنزيم¬ها را در پي دارد. در نتيجه تناسب و توازن عناصر در طبيعت از بين ميرود و محدوده¬هاي بيوژئوشيميايي با كمبود عناصر و يا تجمع بيش از حد آنها بوجود مي¬آيد كه هر دو تأثير منفي در زندگي انسان، حيوان و گياه دارند. آلودگي راديواكتيويته اساساً بر اثر فرسايش خاك بعمل آمده، بدين ترتيب بر اثر فرسايش عناصر راديواكتيويته به سطح نزديك شده، عناصر راديواكتيويته تحت تاثير عوامل جوي، انفجارات خورشيدي فعالتر گرديده و در بعضي موارد ذرات آنها به پرتوافشاني پرداخته كه به آلودگي راديولوژيكي منجر گرديده است. با گذشت زمان فرصت جبران آنچه كه در اثر رابطه مخرب خود با طبيعت از دست مي¬دهيم هر لحظه كمتر مي¬شود و احياي جنگل¬هاي انبوه ممكن نمي¬باشد. نگراني امروز ما از بحران محيط زيست كاملاً جدي است و درك مسئوليت همگاني براي مقابله با آن در اين موقعيت از اهميتي حياتي برخوردار است.