بــررسي اثرات حفاظت و مديريت آب و خاك در بيومس توليدي گراس و لگوم در مراتع ارسباران

عرصه مراتع به عنوان يكي از مهمترين منابع ا قتصادي به شمار مي¬رود كه تامين معيشت جمعيت قابل توجهي از كشاورزان و دامداران به طور مستقيم يا غير مستقيم به آن وابسته است. افزايش جمعيت در كشور باعث فشار فزاينده¬اي بر منابع موجود شده است. اين مسايل عرصه مراتع را دچار آسيب و تخريب فراوان از لحاظ كمي و كيفي كرده است. ولي تجربيات و تحقيقات نشان مي¬دهد در صورت مديريت صحيح و اصولي، امكان بازگشت و احياي آنها حتي در اقليم¬هاي خشك و نيمه¬خشك وجود دارد. در اين راستا استفاده از گونه¬هاي مرتعي در پروژه¬هاي اصلاحي و احيايي مي¬تواند تا حد زيادي مفيد واقع گردد. به منظور ايجاد چراگاه¬هاي مصنوعي باتوجه به كليماتولوژي، ارتفاع و خاك منطقه به بررسي كشت تواٌم قره¬يونجه با آگروپيرون النگاتوم، قره¬يونجه با بروموس اينرميس، قره¬يونجه با آگروپيرون دزرتروم و قره¬يونجه با داكتليس اقدام شد تا بهترين محصول براي ايجاد مرتع و چراگاه محل تعليف دام شناسايي و از لحاظ اقتصادي با مراتع طبيعي مقايسه گرديد. براي اين منظور 8 كيلوگرم از بذر هر گياه در هكتار بصورت كشت مخلوط انتخاب و در پاييز كشت شدند. آزمايش بصورت اسپليت پلات در زمان با طرح پايه بلوك¬هاي كامل تصادفي در چهار تكرارپياده گرديد. هر واحد آزمايشي بطول 5 متر و 75/1 متر ايجاد شد. در اوايل تيرماه هر سال بعد از به گل نشستن حدود 40 درصد بوته، براي برآورد توليد علوفه، از روش قطع و توزين استفاده شد، تجزيه واريانس از طريق نرم افزار Mastat-c بدست آمد و مقايسه ميانگين¬ها از طريق آزمون دانكن بررسي شد. نتايج نشان داد كشت توام قره¬يونجه با آگروپيرون النگاتوم بيشترين محصول را از لحاظ توليد و درآمد داشت و از لحاظ كيفيت تعليف و خوشخوراكي،كشت توام قره¬يونجه با بروموس اينرميس در مرتبه اول قرار گرفت.