شناخت رابطه ميان نگرش درون گرايي و برون گرايي در يادگيري زبان انگليسي و تاثير آن بر روي مهارت خواندن و درك مطلب

بيگمان فرايند آموزش و يادگيري زبان انگليسي ميبايد فرايندي توسعه محور و هدفمند بوده تا اينكه بتواند با برنامهريزي و و شناخت از تئوريهاي موجود در امر آموزش و يادگيري زبان انگليسي فرصتها و موقعيتهايي را پديد آورد تا معلمان وزبان آموزان را در رسيدن به اهداف آموزشي خود ياري كرده و اين فرايند را تسريع بخشد. هم راستا با شكل گيري و توسعه روشهاي نوين و تدريس مشاركتي بايد به يك نكته اساسي توجه داشته باشيم و آن اينكه انتقال مفاهيم آموزشي به وسيله روشهاي تدريس نوين بدون توجه به شخصيت زبان آموز از بعد درون گرايي و برون گرايي او امري بيهوده و بيارزش خواهد بود. مقاله حاضر سعي بر آن دارد تا ضمن آشنا نمودن مخاطب خود با اهميت مفهوم درونگرايي و برونگرايي و مهارت خواندن ودرك مطلب را در فرايند يادگيري زبان انگليسي را تشريح نمايد. روش تحقيق انجام گرفته در پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و از نظر هدف كاربردي است. جامعه آماري پژوهش 150 نفر زبان آموز بوده است. ابزار گردآوري دادهها شامل پرسشنامه،آزمون ميشيگان و مشاهده بود كه روايي و استاندارد بودن پرسشنامه با ترجمه چند پرسشنامه لاتين و اتخاذ از اصول درجهبندي ليكرت و سگالوويتنز بدست آمد. براي محاسبه پاياني پرسشنامه و دادهها از روش ANOVA استفاده شد. دادههاي بدست آمده با استفاده از آمار توصيفي همانند ميانگين و انحراف معيار به وسيله نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج بدست آمده به طور واضح نشان دادند كه شناخت رابطه ميان درونگرايي و برونگرايي از سوي معلمان و طراحان برنامههاي درسي در يادگيري زبان انگليسي ميتواند تاثير مثبت بر روي مهارت خواندن و درك مطلب داشته باشد.